احمد بن محمد خوافی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومظفر احمدبن محمد خوافی،
فقیه و محدّث
شافعی قرن پنجم می باشد.
وی به
خواف، ناحیه ای در
نیشابور قدیم (اکنون شهری در
خراسان رضوی ) منسوب است. از تاریخ تولد و
زادگاه و سوانح زندگی او اطلاعی در دست نیست.
همین قدر میدانیم که
حدیث را از ابی صالح مؤذن و
فقه را از ابوابراهیم ضریر و سپس از عبدالملک
بن عبداللّه جوینی، مشهور به امام الحرمین، فراگرفت. او را از بهترین شاگردان و از ملازمان و
اصحاب جوینی دانسته و گفتهاند که در زمان
حیات استاد به
تدریس پرداخت.
از ابوسعد محمدبن یحیی نیشابوری و عمرسلطان به عنوان شاگردان او یاد شده است.
خوافی را در فن
مناظره سرآمد دانسته و
تبحر وی را در این فن با توفیقات ابوحامد غزالی در تصنیفاتش مقایسه کرده اند. همچنین او چند سال در
طوس و
نواحی اطراف آن به
قضاوت پرداخت.
خوافی در سال ۵۰۰ در
طوس درگذشت و همانجا به خاک سپرده شد. در
منابع ، هیچ
کتاب یا
رساله ای به او نسبت داده نشده است.
(۱) ابن خلکان، وفیات الاعیان وأنباء أبناء الزمان.
(۲) ابن عساکر، تبیین کذب المفتری فیما نسب الی الامام ابی الحسن الاشعری، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.
(۳) ابن
قاضی شهبه، طبقات الشافعیة، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
(۴) ابن ملقن، العقد المذهب فی طبقات حمله المذهب، چاپ ایمن نصر ازهری و سیدمهنی، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۷.
(۵)
عبدالوهاب بن علی سُبکی، طبقات الشافعیه الکبری، چاپ محمود محمد طناحی و عبدالفتاح محمدحلو، قاهره ۱۹۷۴ـ۱۹۷۶.
(۶) سمعانی، الانساب.
(۷) اسعد یافعی، مرآةالجنان و عبرةالیقظان، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۷.
(۸) یاقوت حموی، معجم الادباء.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بن محمد خوافی»، شماره۵۴۵۵.