آل طباطبای ایران از اواخر سدۀ ۲ ق/۸ م گروهی از علویانحجاز و عراق بر اثر شرایط نامساعد سیاسی در قلمرو خلافت عباسیان و آزار امیران ترک‌نژاد آنان، به ایران که در آن روزگار گردن‌فرازی‌های عباسیان را بر نمی‌تافت، پناه آوردند. یکی از شخصیت‌های این خاندان، احمد بن محمد بن احمد بن ابراهیم طباطبا است.
یکی از کسانی که در نیمۀ دوم سده ۳ ق/۹ م از کوفه به ایران آمد و در اصفهان ساکن شد، احمد بن محمد بن احمد بن ابراهیم طباطبا بود. وی که دقیقاً روشن نیست در چه سالی وارد اصفهان شد، در این شهر زیست و در همان‌جا درگذشت. فرزندان او در اصفهان ماندگار شدند و در سده‌های بعد به سراسر ایران راه یافتند. شاخه‌هایی از آن بار دیگر به عراق رفتند و در عتبات ساکن شدند، مانند آل بحرالعلوم (ﻫ م) و حکیم (ﻫ م).
