• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد بن علی منجم (مقاله‌سوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: احمد بن علی منجم.


احمد بن علی منجم (م. حدود ۳۲۰ق) ملقب به ابن منجم، مؤلف، شاعر و دانشمند قرن چهارم هجری قمری بود. وی در خاندان آل منجم (بنی منجم) رشد و نمو کرد، که شناخته شده در علم و سیاست بودند.



ابوعیسی احمد بن علی بن یحیی بن ابی منصور منجم ملقب به ابن منجم، از خاندان آل منجم (بنی منجم) بود.
جد اعلای وی ابومنصور از ندیمان خاص خلفای عباسی از متوکل تا معتمد بود و در دربار ایشان به خدمت اشتغال داشت.
عمویش محمد بن یحیی منجم نیز فردی ادیب، سخنور و زبان آور بود و در دانش موسیقی و ستاره شناسی مهارت داشت.
پدرش علی بن یحیی نخست در دستگاه محمد بن اسحاق مصعبی و سپس در دربار فتح بن خاقان، وزیر برجسته متوکل عباسی (م. ۲۴۷ق) خدمت می‌کرد و در پایان حکومت معتمد در سال ۲۷۹ هجری از دنیا رفت.
به هرحال ابوعیسی برخاسته از خاندانی شناخته شده در علم و سیاست بود و خود از دانشمندان فاضل و برجسته قلمداد می‌شد


احمد منجم تالیفاتی نیز دارد که از جمله آنها:
• کتاب سنی العالم که یکی از مصادر تاریخ ابوالفدا بوده است. ابوالفدا درباره کتاب وی می‌نویسد: این کتاب در یک مجلد و مشتمل بر تواریخ کهن است.
[۶] ابوالفداء، اسماعیل بن علی، المختصر فی اخبار البشر، ج۱، ص۳.
برخی از این کتاب با عنوان البیان عن تاریخ سنی زمان العالم علی سبیل الحجة و البرهان یاد کرده‌اند.
• افزون بر این اثر، ابومنصور ثمالی و برخی معاصران اشعاری را به وی نسبت داده‌اند.
• به نوشته ابن الندیم، قسطا بن لوقا ـ ریاضی‌دان و مترجم نامدار ـ در پاسخ به کتابی که ابوعیسی درباره نبوت پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نوشته بود، رساله‌ای برای وی نگاشت.


تاریخ دقیق درگذشت ابن منجم معلوم نیست؛ ولی در برخی منابع متاخر حدود ۳۲۰ هجری آمده است.
(دیگر منابع:
[۱۲] مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۱، ص۱۴.
[۱۵] بیهقی، علی بن زید، تاریخ حکماء الاسلام، ص۱۲۹.
[۱۸] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۲، ص۱۵۶.
).

۱. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۷۸.    
۲. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۷۶-۱۷۸.    
۳. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۷۶    
۴. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۷۶.    
۵. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادبا، ج۵، ص۲۰۲۲.    
۶. ابوالفداء، اسماعیل بن علی، المختصر فی اخبار البشر، ج۱، ص۳.
۷. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۶۴.    
۸. ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتیمه الدهر، ج۳، ص۲۴۸.    
۹. علامه امینی، الغدیر، ج۴، ص۵۱.    
۱۰. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۳۵۷.    
۱۱. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۶۴.    
۱۲. مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۱، ص۱۴.
۱۳. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۷، ص۲۲۸.    
۱۴. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۲، ص۲۴.    
۱۵. بیهقی، علی بن زید، تاریخ حکماء الاسلام، ص۱۲۹.
۱۶. قفطی، علی بن یوسف، تاریخ الحکما، ص۲۶۳.    
۱۷. ابن ابی اصیبعة، احمد بن قاسم، عیون الانبا، ص۳۲۹.    
۱۸. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۲، ص۱۵۶.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد منجم»، ج۲، ص۱۲۵.






جعبه ابزار