احمد بن عبدالقادر اشبیلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن عبدالقادر اشبیلی (م پس
۴۲۰ق) از قاریان
قرن چهارم و پنجم هجری قمری در
اندلس بود. ایشان از علوم دیگر همانند
نحو،
لغت، و
شعر نیز بهره کافی برده بود.
ابوعمر احمد بن عبدالقادر بن سعید اشبیلی اموی اهل
اشبیلیه اندلس و از دانش آموختگان
علم قرائت بود و در این رشته از محضر استادانی چون
ابوالحسن انطاکی مقری و
حکم بن محمد بن هشام قرشی بهره گرفته است. منابع، یادی از شاگردان او نکرده‌اند، اما گفته‌اند شخصی به نام
ابومحمد خزرج از او روایت کرده است. با وجودی که تخصصش
قرائت بود، از علوم دیگر همانند نحو، لغت و شعر بهره کافی داشت.
ابو عمر کتابی در
قرائت‌های هفت گانه نوشت که در دو سِفْر می‌باشد و نامش را التحقیق نهاد.
کتاب دیگری در وثائق دارد به نام المحتوی که در پانزده جزء ترتیب داده است.
اشبیلی به دلیل شوخ طبع بودن، ابهت نداشت و از چشم افراد افتاده بود. تاریخ مرگ او دقیقا روشن نیست، اما بعد از سال ۴۲۰ درگذشته است.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد اشبیلی»، ج۳، ص۴۹.
