احمد بن حمدان نیشابوری (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن حمدان حیری (حدود
۲۴۰-
۳۱۱ق)
محدث و حافظ
حدیث قرن سوم و چهارم هجری قمری بود. او در سال ۲۴۰ هجری قمری متولد شد و پس از سفرهای متعدد برای فراگیری حدیث، در سال ۳۱۱ هجری قمری در
نیشابور درگذشت.
ابوجعفر احمد بن حمدان بن
علی بن سِنَان حیری نیشابوری، اهل حیره (از توابع نیشابور) بود
و حدود سال ۲۴۰ هجری به دنیا آمد.
ابوجعفر برای فراگیری حدیث بیشتر به شهرهای
بغداد،
کوفه،
بصره،
واسط و
حجاز مسافرت کرد.
و در بعضی از سفرهای خود دو فرزندش، ابوالعباس محمد و ابوعمرو محمد را که از محدثان معروف و مشهور عصرشان بوده‌اند، به همراه خویش می‌برد.
علمای رجال
اهل سنّت ابوجعفر را محدثی حافظ، زاهد و مستجاب الدعوه دانسته‌اند.
ابوجعفر نزد کسانی چون
احمد بن ازهر،
عبداللّه بن هاشم طوسی و
عبدالرحمان بن بشر حدیث آموخت.
فرزندان ابوجعفر، ابوالعباس و ابوعمرو،
ابوولید حسان بن محمد فقیه،
ابوعلی نیشابوری و
عبداللّه بن سعد از او روایت کرده‌اند.
الصحیح
المستخرج علی صحیح
مسلم که نام دیگرش المسند
علی صحیح
مسلم است اثر ابوجعفر است.
ابوجعفر درحالی که ۷۷ سال عمر داشت در سال ۳۱۱ هجری در شهر نیشابور از دنیا رفت. (دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف
اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان
اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد حیری»، ج۲، ص۸۸.
