احمد بن جعفر قطیعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن جعفر قطیعی (
۲۷۴-
۳۶۸ق) مؤلف و
محدث قرن سوم و چهارم هجری قمری بود. علمای رجال
اهل‌سنّت او را محدثی
کثیر الروایه، صدوق، صالح و
ثقه دانسته‌اند، به گونه‌ای که با از بین رفتن برخی از کتاب‌هایش، خدشه‌ای به ثقه بودن او وارد نشد.
ابوبکر احمد بن جعفر بن حمدان
قطیعی بغدادی در
محرم سال ۲۷۴ هجری به دنیا آمد. او در منطقه
قطیعه الدقیق
بغداد اقامت داشت.
علمای رجال اهل سنّت او را محدثی کثیرالروایه، صدوق، صالح و ثقه دانسته‌اند، به گونه‌ای که برخی کتاب‌های حدیثی وی به خاطر غرق شدن در آب، از بین رفت، اما خدشه و آسیبی به ثقه و صدوق بودن وی نرسید.
احمد از محضر کسانی چون
ابراهیم بن اسحاق حربی،
اسحاق بن حسن حربی،
بشر بن موسی اسدی و
ابوخلیفه جمحی حدیث آموخت.
کسانی همچون
دارقطنی،
ابن شاهین،
برقانی،
ابونعیم و دیگر فقها و محدثان بزرگ اهل‌سنّت از او روایت نقل کرده‌اند.
احمد در پایان عمرش عقل و بینایی خود را از دست داده بود و هر آنچه که بر او از احادیث خوانده می‌شد، متوجه نمی‌شد. او در سال ۳۶۸ هجری در بغداد از دنیا رفت و در نزدیکی مقبره
احمد بن حنبل به خاک سپرده شد.
آثار ابوبکر عبارت است از:
• مسند العشره
• القطیعیات فی خمسة اجزاء فی الحدیث
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد
قطیعی»، ج۲، ص۱۱۲.
