• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد بن جعفر ختّلی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





احمد بن جعفر ختّلی (۲۷۸-۳۶۵ق) از علمای برجسته علوم اسلامی در قرن چهارم هجری قمری بود که در زمینه حدیث، تفسیر و قرائت تخصص داشت و به دیانت و ثقه بودن معروف بود و سرانجام در سال ۳۶۵ هجری قمری درگذشت.



ابوبکر احمد بن جعفر بن محمد بن مسلم بن راشد خُتَّلی بغدادی، اصل وی از بغداد بود
[۱] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، ص۴۰۱.
و روز چهارشنبه، اول ماه جمادی الاول سال ۲۷۸ هجری به دنیا آمد.
پس از دوران کودکی به تحصیل علوم اسلامی پرداخت.


ختلی حدیث را نزد احمد بن علی ابّار، ابومسلم کجّی و ابوخلیفه قاضی استماع کرد و قرائت را از بزرگانی همچون احمد بن فرح ضریر، عبدالله بن صقر و احمد بن محمد بن رستم فرا گرفت و خود نیز به زودی در این دو رشته به درجات بالای علمی دست یافت و به مقام استادی رسید.


ختلی با برپایی کرسی تدریس، به تعلیم و تربیت شاگردان بسیاری پرداخت که از مشهورترین آنان بزرگانی همچون ابوالحسن دارقطنی که از وی کتابت حدیث کرده و ابن رزقویه، برقانی و ابونعیم اصفهانی هستند که حدیث را از او فرا گرفته و روایت کرده‌اند.
وی در تفسیر نیز دستی داشت و پاره‌ای از آثار او در این زمینه، بیانگر این مطلب است.
[۶] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، ص۴۰۱.
رجال نویسان اهل سنّت او را فردی ثقه، دارای قوه ثبت، دیندار و صالح دانسته‌اند.


ختلی آثاری در زمینه حدیث، تفسیر و قرائت داشته و کتاب الحدیث وی که مربوط به قرن هفتم هجری است در ظاهریّه مصر نگهداری می‌شود.
[۸] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۱، ص۴۰۱.
ابن کثیر نیز مسند کبیر را از آثار او دانسته که بعید نیست همان کتاب الحدیث باشد.


ختلی در ربیع الاول سال ۳۴۴ و به قولی در ۳۶۵ هجری درگذشت و در کنار مقبره ابن منادی در گورستان خیزران به خاک سپرده شد. (دیگر منابع:
[۱۷] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسرین، ص۲۰.
[۱۹] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱، ص۱۸۲.
[۲۰] دهخدا، علی‌اکبر،لغت نامه دهخدا، ج۱، ص۹۷۳.
)


۱. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، ص۴۰۱.
۲. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۹۱.    
۳. ابن ماکولا، علی بن هبةالله، الاکمال، ج۳، ص۲۲۱.    
۴. جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۴۴.    
۵. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۴، ص۲۴۴.    
۶. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، ص۴۰۱.
۷. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۴، ص۲۴۴.    
۸. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۱، ص۴۰۱.
۹. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة والنهایة، ج۱۱، ص۳۲۱.    
۱۰. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۳۳۳.    
۱۱. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۹۲.    
۱۲. دارقطنی، علی بن عمر، المؤتلف والمختلف، ج۲، ص۹۵۰.    
۱۳. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۳، ص۲۴۲.    
۱۴. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۱۸۰.    
۱۵. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۴، ص۳۴۳.    
۱۶. سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۵، ص۴۶.    
۱۷. داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسرین، ص۲۰.
۱۸. نویهض، عادل، معجم المفسرین، ج۱، ص۳۳.    
۱۹. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱، ص۱۸۲.
۲۰. دهخدا، علی‌اکبر،لغت نامه دهخدا، ج۱، ص۹۷۳.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد ختلی»، ج۲، ص۹۰.






جعبه ابزار