احمد بن ابراهیم لؤلؤی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن ابراهیم لؤلؤی (
۲۷۲-
۳۱۸ق) معروف به
ابن ابی عاصم از شاعران، لغتشناسان و نحویان
قرن چهارم هجری قمری در
قیروان بود. وی ابتدا
شعر میسرود ولی بعدها سرودن شعر را کنار گذاشت و به
فقه و
حدیث روی آورد.
ابوبکر احمد بن ابراهیم بن ابی عاصم
لؤلؤی قیروانی معروف به ابن ابی عاصم در سال ۲۷۲ هجری ظاهراً در قیروان (مرکز افریقیه =
تونس) به دنیا آمد.
ابن ابی عاصم با
ابومحمد عبدالله بن محمود مکفوف نحوی (م.
۳۰۸ق) که از داناترین مردمان به
ادبیات عرب و غرایب لغت و شعر و ایام و اخبار عرب بود، ملازمت و معاشرت داشت و از محضر او بهره فراوان برد.
همچنین از
ابراهیم بن محمد بن عباس روایت نقل کرد.
وی واژه شناس، شاعر و از نحویان شهر قیروان بود. در آغاز به سرودن شعر مشغول بود و شعرهای زیبایی میسرود؛ ولی بعدها سرودن شعر را کنار گذاشت و به فقه و حدیث روی آورد.
وی همچنین فردی خبیر و نقاد بود و بیشتر دیوانهای
عرب را شرح کرده بود.
لؤلؤی در بیان و پاسخ به شبهات علمی نیز از توان خوبی برخوردار بود.
وی در سال ۳۱۸ هجری در ۴۶سالگی از دنیا رفت.
اثر ابن ابی عاصم، الضاد و الظاء و شعر است.
زبیدی (م.
۳۷۹ق) برخی اشعار او را نقل کرده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد
لؤلؤی»، ج۲، ص۱۲۱.