• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد بن ابراهیم صیمری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





احمد بن ابراهیم صیمری (زنده در نیمه دوم قرن ۴ق) از محدثان و دانشمندان شیعه امامیه در نیمه دوم قرن چهارم هجری قمری بود. او در علوم حدیث و رجال شیعه به عنوان عالمی مورد اعتماد شناخته می‌شد و در بغداد اقامت داشت. صیمری در انتقال و تدریس علوم دینی فعال بود و شاگردانی از جمله بزرگان شیعه داشت. تاریخ دقیق وفات وی مشخص نیست، اما او در نیمه دوم قرن چهارم هجری قمری می‌زیسته است.



ابوعبداللّه احمد بن ابراهیم بن ابی رافع بن عبید صَیمری ملقب به ابن ابی رافع، جد اعلایش عبید، برادر براء بن عازب انصاری، صحابی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و درگذشته به سال ۷۱ هجری است. بنابراین فاصله احمد با عبید بیش از آن است که در منابع آمده است.
نیاکان وی از زمانی که عمر، جدش عبید را به کوفه فرستاد، در کوفه می‌زیستند؛
[۳] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۷.
[۴] ابن اثیر، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۱، ص۱۷۱.
ولی او در بغداد سکونت داشت.
[۵] نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۲۲۲.



صیمری از دانشمندان و محدثان موثق و مورد اعتماد شیعه امامیه است که نزد بزرگانی چون محمد بن یعقوب کلینی (م. ۳۲۹ق
[۹] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵۶، ص۲۹۸.
[۱۰] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۲۸۰.
ابوالعباس بن عقده (م. ۳۳۳ق ابوجعفر احمد بن یعقوب اصفهانی، حسن بن محمد بن جمهور عمی، ابوطالب محمد بن احمد بن اسحاق بن بهلول و ابوعلی محمد بن همام اسکافی (م. ۳۳۲ق) شاگردی کرده و به نقل حدیث و آثار علمی رجال شیعه پرداخته است.


احمد بن ابی رافع با محدثان بزرگی چون جعفر بن محمد بن قولویه (م. ۳۶۷قابوغالب زراری (م. ۳۶۸ق)، ‌هارون بن موسی تلعکبری (م. ۳۸۵قابوالمفضل شیبانی (م. ۳۸۷ق) و ابوالحسین عبدالکریم بن عبداللّه بن نصر بزاز هم دوره بوده
و به گفته تلعکبری او با احمد بن ابی رافع به مباحثه علمی پرداخته و از یکدیگر روایت نقل می‌کردند. صیمری اجازه نقل همه روایاتش را به تلعکبری داده بود.
برخی دیگر از شاگردان و راویان وی که شماری از آنان از بزرگان و برجستگان شیعه به شمار می‌روند، عبارت‌اند از: حسین بن عبیداللّه غضائری (م. ۴۱۱قشیخ مفید (م. ۴۱۳قاحمد بن عبدالواحد بن عبدون(م. ۴۲۳قابوطالب بن غرور، ابوالعباس احمد بن علی بن نوح سیرافی و علی بن حسن بن صالح بن وضاح نعمانی.


کتاب‌های
الکشف فی ما یتعلق بالسقیفه،
الفضائل،
السرائر در مثالب برخی مخالفان،
الضیاء فی تاریخ الائمه علیهم السلام،
الاشربة و ما حلل منها و ما حرم،
و النوادر که کتابی نیکو توصیف شده است،
آثار و تالیفات صیمری هستند.


تاریخ درگذشت صیمری در دست نیست و آنچه در برخی منابع آمده، به اعتبار درگذشت شاگردش شیخ مفید است. چنان که از استادان و شاگردانش بر می‌آید، وی در نیمه دوم سده چهارم هجری می‌زیسته است.(دیگر منابع:)


۱. شیخ طوسی، الفهرست، ص۳۲.    
۲. سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۴۵.    
۳. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۷.
۴. ابن اثیر، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۱، ص۱۷۱.
۵. نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۲۲۲.
۶. شیخ طوسی، الفهرست، ص۳۲.    
۷. علامه حلی، خلاصه الاقوال، ص۱۷.    
۸. ابن ماکولا، علی بن هبةالله، الاکمال، ج۷، ص۱۴۴.    
۹. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵۶، ص۲۹۸.
۱۰. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۲۸۰.
۱۱. طبرسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد، ص۷۵۹.    
۱۲. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۸۶.    
۱۳. نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۳۸.    
۱۴. شیخ طوسی، الفهرست، ص۲۸.    
۱۵. شیخ طوسی، الاستبصار، ج۴، ص۳۱۰.    
۱۶. شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۵.    
۱۷. شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۵.    
۱۸. نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۸۴.    
۱۹. علامه مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۸۷، ص۱۴۳.    
۲۰. شیخ طوسی، الفهرست، ص۳۲.    
۲۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۸۴.    
۲۲. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱، ص۱۳۸.    
۲۳. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۶۳.    
۲۴. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۹.    
۲۵. حلی، حسن بن علی، رجال، ص۱۷.    
۲۶. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلما، ص۵۵.    
۲۷. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۵، ص۱۹۹.    
۲۸. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۱۷.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد صیمری»، ج۲، ص۱۰۳.






جعبه ابزار