احمد بن ابراهیم بزاز
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن ابراهیم بزاز (
۲۹۸-
۳۸۳ق) از محدثان و عالمان برجسته
حدیث در
قرن چهارم هجری قمری بود که در سال ۳۸۳ هجری قمری در
بغداد درگذشت.
ابوبکر احمد
بن ابراهیم
بن حسن بن شاذان بزاز دورقی بغدادی، ملقب به ابن
شاذان، در سال ۲۹۸هجری در بغداد به دنیا آمد.
خاستگاه او
دورق (شهری در
فارس) بود و برای تجارت به
مصر رفت. از بزرگان مصر حدیث شنید و از محدثان
شام حدیث نوشت. ابن
شاذان برای کسب حدیث به سرزمینهایی چون
دمشق،
جبیل،
عرقه (شهری در شرق
طرابلس)،
صور،
حمص و
عراق سفر کرد.
از استادان ابن
شاذان میتوان به
ابوالقاسم بغوی،
نفطویه نحوی و
یحیی بن محمد بن صاعد و از شاگردانش به
دارقطنی،
ابوبکر برقانی و
ابومحمد خلال اشاره کرد.
ابوبکر از سال
۳۰۳ هجری استماع حدیث را آغاز کرد و در سال
۳۰۹ یا
۳۱۰ هجری از
باغندی حدیث شنید.
رجال نویسان
اهل سنّت وی را فردی موّثق، کثیرالحدیث و صاحب روشی نیکو در حدیث دانستهاند.
دو اثر برجای مانده از ابن
شاذان- مسلسلات در فقه
- و جزء حدیثی است.
ابن
شاذان به سال ۳۸۳ هجری در بغداد درگذشت.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بزار»، ج۲، ص۸۰.