احمد بن ابراهیم اسماعیلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن ابراهیم اسماعیلی (
۲۷۷-
۳۷۱ق) در سال ۲۷۷ یا
۲۹۷ هجری قمری در
گرگان زاده شد. او برای کسب دانش به مناطق مختلف سفر کرد و از اساتید بسیاری علم آموخت.
اسماعیلی شافعی مذهب بود، همچنین ایشان از فقها و محدثان بزرگ
اهل سنت بود و در
نیشابور مجالس علمی برگزار می‌کرد. او در نقل حدیث
موثق شناخته می‌شد و کتاب‌های متعددی تألیف کرد و سرانجام در سال ۳۷۱ هجری در گرگان درگذشت.
ابوبکر احمد بن ابراهیم بن
اسماعیل اسماعیلی جرجانی نیشابوری در سال ۲۷۷
یا ۲۹۷
هجری در گرگان زاده شد. برای کسب دانش به سرزمین‌ها و شهرهای گوناگون مانند
حجاز،
بغداد،
بصره،
کوفه،
جزیره،
اهواز و
موصل مسافرت کرد
و از افرادی همچون
ابوعبدالرحمن احمد صوفی،
محمد باهلی،
محمد انصاری و
طلحه بن ابی طلحه جرجانی علم آموخت. او که شافعی مذهب بود،
فقه شافعی را نزد
ابراهیم بن هانی و
مسند را در
نسا ـ از شهرهای
خراسان ـ نزد
حسن بن سفیان شیبانی فرا گرفت.
اسماعیلی در عصر خویش فردی بی نظیر و از فقها و محدثان بزرگ اهل سنّت به شمار می‌رفت. مدتی که در نیشابور اقامت داشت، مجالس گوناگونی همچون
قرائت، املای
حدیث و
کلام برپا کرده بود.
برخی وی را در نقل حدیث موثق دانسته و گفته‌اند مردم از سرزمین‌های گوناگون برای تحصیل علم نزد او می‌آمدند. او بین
فقه، حدیث،
اصول و ریاست دنیا و دین جمع کرده بود.
در مجالسی که حضور می‌یافت بر دیگران برتری داشت و آنچه از
تفسیر، خبر، ضرب المثل، حکایت، شعر، اخبار نادر و دانش‌های دیگر می‌گفت، کسانی چون ابوبکر برقانی، ابوسعد مالینی، عبدالرحمان سجزی و احمدبن محمد خوارزمی آن را می‌نوشتند.
ابوبکر دارای کتاب‌های معجم الشیوخ، مسند عمر، الصحیح،
الفرائد والعوالی بود.
ابوبکر در سال ۳۷۱ هجری
در گرگان از دنیا رفت.
در تاریخ درگذشت او اختلاف است.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد
اسماعیلی»، ج۲، ص۷۱.
