اجازه مبسوط

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

اجازه مبسوط، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به اذن نقل روایت توأم با ذکر تمام مشایخ تا معصومین و بیان بیوگرافی آنان، گفته می‌شود.

---

اجازه کتبی در یک تقسیم‌بندی کلی به اجازه مختصر، مبسوط و متوسط تقسیم می‌شود.
منظور از اجازه مبسوط آن است که مجیز تمام مشایخ خود و اساتید ایشان را تا معصومین ذکر کرده و بیوگرافی هر یک از آنان را بیان کند.
این نوع از اجازه، کتاب مستقل محسوب می‌شود و برای بعضی از آن، عناوین مشخصی معین شده است مانند: الروضة البهیة، الطبقات و اللمعة المهدیه.

---

برخی از اجازات مبسوط ذیلا ذکر می‌گردد:
۱- اجازه علامه حلی به فرزندان زهره حلبی که مرحوم مجلسی در کتاب «بحار الانوار» آن را نقل کرده است؛
۲- اجازه صاحب معالم به سیدنجم‌الدین حسینی و فرزندانش؛
۳- اجازه محدث بحرانی صاحب حدائق به فرزندانش به نام «لؤلؤة البحرین فی الاجازة لقرّتَی العین»؛
۴- اجازه سیدعبدالله جزایری به نام «الاجازة الکبیره»؛
۵- اجازه سیدحسن صدر کاظمی به نام «بغیة الوعاة فی طبقات مشایخ الاجازه».
از این نوع اجازه به اجازه کبیر نیز تعبیر می‌شود.

---

در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است:
• سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه.
• مامقانی، عبدالله، مستدرکات مقباس الهدایه.

---