• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابی‌شفروه اسعد بن عبدالقاهر شفروه اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابی‌شفروه اسعد بن عبدالقاهر شفروه اصفهانی، از فقهاء و علماء شیعه اصفهان در قرن هفتم هجری بوده است.


«ابن‌شفروه» شهرت تعدادی از شعراء، ادباء، محدّثین و فضلای اصفهان است که به «آل‌شفروه» نیز معروف بوده‌اند. «شفروه» را به صورت‌های مختلف همچون «سفروه»، «سفرویه»، «سقرویه»، «شبروه»، «شقروه» و «شوروه» ضبط نموده‌اند. برخی از نویسندگان نیز «شفروه» را منسوب به دیهی به نام «شقروه» می‌دانند، و گویند که آن دیه همان است که در زمان حاضر «پزوه» در خوراسکان گفته می‌شود؛ امّا نمونه خطّ یکی از افراد این خاندان که در قرن هشتم می‌زیسته، موجود است که به صراحت، نسب خود را «شفروه» می‌نویسد؛ لذا «شفروه» نام شخص است، و نه نام مکان؛ لذا تمام توجیهات قبلی، بی مورد است. در مذهب افراد این خاندان نیز اختلاف است، و عموما آنان را حنفی می‌نویسند؛ لکن یک نفر از آنان مسلّما شیعه امامی و از بزرگان مفاخر تشیّع بوده، و دو نفر از آن‌ها نیز مظنون به تشیّع می‌باشند. این خاندان در اصفهان و ساکن این شهر بوده‌اند؛ لکن یک نفر در شیراز، و چند نفر نیز در قزوین ساکن بوده‌اند. از این رو آن‌ها را گاه اصفهانی، و زمانی قزوینی گفته‌اند.

شیخ ابی‌السّعادات اسعد بن عبدالقاهر بن سعد شفروه اصفهانی، از اجلّه فقهاء و علماء شیعه در قرن هفتم هجری است. صاحب عنوان از مشایخ جناب سیّدرضی الدّین علیّ بن طاووس است، و جناب خواجه نصیرالدّین طوسی و میثم بن علی بحرانی از او روایت کرده‌اند. در اعیان الشّیعه وی را شاگرد طوسی و بحرانی معرّفی می‌کند، و در روضات الجنّات از مشایخ آن دو می‌نویسد، و ظاهرا قول صاحب روضات، معتبر می‌باشد. وفات وی را در ماه صفر ۶۳۵ق نوشته‌اند؛ امّا این تاریخ، زمان دریافت اجازه شیخ ابوالسّعادات از سیّد بن طاووس در جانب شرقی بغداد است، در هدیه العارفین وفات او را حدود ۶۴۰ می‌نویسد.

کتب زیر از تالیفات او است:
۱. اکسیر السّعادتین؛
۲. توجیه السّؤالات در نقل اشکالات؛
۳. جامع الدلائل و مجمع الفضائل در امامت؛ و آن را منبع الدّلائل نوشته‌اند.
۴. رشح الولاء (یا رشح الوفاء)؛ در شرح دعای صنمی قریش، منسوب به حضرت علی (علیه‌السّلام) و آن را مترجمی ناشناس، به نام شاه سلطان حسین صفوی ترجمه کرده است.
۵. الفائق علی الاربعین در مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام)؛
۶. مجمع البحرین و آن مجموعه‌ای است از مواعظ و حکم منقول از حضرت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام.
[۱] فقیه ‌ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۳۰۰-۳۰۱.
[۲] ابن طاووس، علی بن موسی، فتح الابواب، ص۱۳۱.    
[۳] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ذیل «اسعد»، ص۲۳۰۶.
[۴] حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، ج۲، ص۳۲-۳۳.    
[۵] اصفهانی افندی، میرزاعبدالله، ریاض العلماء، ج۱، صص۸۱ ۸۲.
[۶] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۲، ص۲۴۷.
[۷] کربلائی، جواد بن عباس، الانوار السّاطعه، ص۱۷.
[۸] قمی، شیخ عباس، فوائد الرّضویه، ج۱، ص۴۳-۴۴.
[۹] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۷، ص۱۲۴.    
[۱۰] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۶، ص۲۱۱۳.    
[۱۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۵، ص۱۲۳.    
[۱۲] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۲، ص۳۵۹.    
[۱۳] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱، ص۴۱۱.    
[۱۴] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۱، ص۲۳۶.    
[۱۵] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۳، ص۲۵۶.    
[۱۶] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۵، ص۵۲.    
[۱۷] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲، ص۲۷۷.    
[۱۸] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۰، ص۲۲.    
[۱۹] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۶، ص۹۰.    
[۲۰] امین عاملی‌، سیدمحسن، اعیان الشّیعه، ج۳، ص۲۹۷.    
[۲۱] موسوی خوانساری، میرزا محمدباقر، روضات الجنّات، ج۱، ص۱۱۰.    
[۲۲] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۶۲-۲۶۳.
[۲۳] مدرس رضوی، محمدتقی، احوال و آثار خواجه نصیرالدّین طوسی، ص۱۶۹-۱۷۰.


۱. ↑ فقیه ‌ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۳۰۰-۳۰۱.
۲. ↑ ابن طاووس، علی بن موسی، فتح الابواب، ص۱۳۱.    
۳. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ذیل «اسعد»، ص۲۳۰۶.
۴. ↑ حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، ج۲، ص۳۲-۳۳.    
۵. ↑ اصفهانی افندی، میرزاعبدالله، ریاض العلماء، ج۱، صص۸۱ ۸۲.
۶. ↑ کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۲، ص۲۴۷.
۷. ↑ کربلائی، جواد بن عباس، الانوار السّاطعه، ص۱۷.
۸. ↑ قمی، شیخ عباس، فوائد الرّضویه، ج۱، ص۴۳-۴۴.
۹. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۷، ص۱۲۴.    
۱۰. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۶، ص۲۱۱۳.    
۱۱. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۵، ص۱۲۳.    
۱۲. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۲، ص۳۵۹.    
۱۳. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱، ص۴۱۱.    
۱۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۱، ص۲۳۶.    
۱۵. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۳، ص۲۵۶.    
۱۶. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۵، ص۵۲.    
۱۷. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲، ص۲۷۷.    
۱۸. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۰، ص۲۲.    
۱۹. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۶، ص۹۰.    
۲۰. ↑ امین عاملی‌، سیدمحسن، اعیان الشّیعه، ج۳، ص۲۹۷.    
۲۱. ↑ موسوی خوانساری، میرزا محمدباقر، روضات الجنّات، ج۱، ص۱۱۰.    
۲۲. ↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۶۲-۲۶۳.
۲۳. ↑ مدرس رضوی، محمدتقی، احوال و آثار خواجه نصیرالدّین طوسی، ص۱۶۹-۱۷۰.


مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۷۸.    


رده‌های این صفحه : عالمان اصفهان | عالمان ایران | فقهای شیعه | نویسندگان اصفهان سده هفتم (قمری) | نویسندگان اصفهانی | نویسندگان ایرانی | نویسندگان سده هفتم (قمری)
جعبه ابزار