ابویحیی عبدالله بن سعد ابی‌سرح
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابویحیی
عبدالله بن سعد
ابی
سرح،
صحابی پیامبر اسلام و از
کاتبان وحی بود که مدتی
مرتد گردید اما مجددا
اسلام آورد و
توبه نمود. او در فتح
مصر شرکت داشت و فرمانده
نبرد ذات‌الصواری با رومیان بود. پس از عزلش از ولایت مصر توسط
علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) به
معاویه پیوست و سرانجام به
سال ۳۶ هجری قمری در عسقلان درگذشت.
ابویحیی،
عبدالله بن سعد بن
ابی سرح، حسام بن حارث بن حُبیِّب قرشی عامری، از
قبیله قریش و از
تیره بنی‌عامر بود.
ابن ابی
سرح از آغاز
بعثت،
اسلام آورد و از کاتبان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بود.
عبدالله پس از مدتی گمراه شد و در حال
ارتداد از
مدینه به
مکه رفت.
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) خون او را در روز فتح مکه هدر اعلام کرد.
عثمان بن عفان نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) آمد و برای
ابن ابی
سرح امان خواست، زیرا او برادر رضاعی‌اش بود. سپس او، مجددا اسلام آورد و با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در آن روز
بیعت کرد. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فرمود: "اسلام (مسلمان شدن) گناهان گذشته را می‌پوشاند".
عبدالله بن سعد
ابی
سرح با عمروعاص در فتح
مصر مشارکت داشت و فرمانده جناح راست سپاه او بود.
عثمان خراج مصر را به او سپرد و بعد از برکنار کردن
عمروعاص از ولایت مصر، او را والی آن‌جا گرداند. دوازده سال بر ولایت مصر بود که در آن مدت به
افریقا حمله و شهرهایی را فتح کرد.
عبدالله، در نبرد دریایی
ذات‌الصواری سال ۳۳ ق رومیان را شکست داد و بر آنان پیروز شد. منطقه نوبه را گشود و با مردم آن
مصالحه کرد و آنان اسلام را گردن نهادند.
هنگامی که
علی بن ابی‌طالب خلافت را به عهده گرفت،
قیس بن سعد بن عباده را به جای او گماشت؛
ابن ابی
سرح هم به
شام، نزد
معاویه رفت، اما از نبرد میان معاویه و علی بن
ابی‌طالب در
صفین کناره گرفت و با علی و معاویه بیعت نکرد.
ابن ابی
سرح به
سال ۳۷ هجری قمری در
عسقلان در حال اقامه
نماز، درگذشت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۱۶۷.
