ابومحمد عبدالله بن محمد تادلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تادَلی، ابومحمد عبدالله بن محمد (۵۱۱-۵۹۷ق/۱۱۱۷-۱۲۰۱م)،
فقیه،
ادیب، شاعر و محدث
مالکی مذهب در منطقه
تادله بوده است.
وی در
تادَله، شهری در نزدیکی فاس و تلمسان
زاده شد و در مکناسه درگذشت.
پدرش ابوعبدالله
حافظ قرآن و پیرو
مذهب مالکی بود و در دولت
مرابطون، مدتی در فاس سمت مشاورت داشت و در زمان
موحدون نیز خلیفه
یوسف بن عبدالمؤمن، قضای شهر فاس را به او سپرد.
خود تادلی نیز مدتی در فاس منصب قضا داشت.
وی در پایان دولت مرابطون به
اندلس رفت و در آنجا بر آن شد تا در محضر
ابوبکر بن عربی که در آن هنگام در اشبیلیه به سر میبرد،
استماع حدیث کند، اما به علت اختلافی که میان برخی از فقها و
ابن عربی وجود داشت، موفق به این کار نشد.
تادلی ملازمت
قاضی عیاض،
محدث مشهور اندلسی و
ابن بشکوال را از افتخارات خود میدانست و از
ابن بشکوال
اجازه روایت گرفت. وی گویا علاوه بر آن دو تن، در شهر المریه با
ابن صائغ نیز دیداری کوتاه داشته است.
تادلی پس از آنکه مدتی قضای شهر
بسطه را عهدهدار بود، به مکناسه رفت و در همانجا مسکن گزید.
استناد علمی او در روایت بیشتر بر
ابوبحر اسدی و
ابومحمد ابن عَتّاب بوده است.
ابومحمد ابن حوطالله و
ابوالربیع ابن سالم از جملۀ افرادی هستند که از وی
روایت کردهاند.
تادلی به
شجاعت و دلاوری مشهور بود و علاوه بر فضایل علمی، خطی خوش داشت و
شعر نیز میگفت.
از اشعار او جز یک دو بیتی که وی در آن
ابن مضاء نحوی و فقیه قرطبی
را مخاطب قرار داده، چیزی باقی نمانده است.
رسالههایی نیز بدو نسبت دادهاند که از آنها اثری در دست نیست.
(۱)
ابن ابار، محمد، التکملة لکتاب الصله، به کوشش عزت عطار حسینی، قاهره، ۱۳۷۵ق/۱۹۵۶م.
(۲)
ابن حجر عسقلانی، احمد، لسان المیزان، بیروت، ۱۳۹۰ق/ ۱۹۷۱م.
(۳)
ابن دحیه، عمر، المطرب من اشعار اهل المغرب، قاهره، ۱۹۵۴م.
(۴)
ابن قاضی، احمد، جذوةالاقتباس، رباط، ۱۹۷۴م.
(۵) باباتنبکتی، احمد، نیلالابتهاج، طرابلس، ۱۴۰۹ق/ ۱۹۸۹م.
(۶) مراکشی، عباس، الاعلام بمن حل مراکش و اغمات من الاعلام، به کوشش عبدالوهاب بن منصور، رباط، ۱۳۹۷ق/۱۹۷۷م.
(۷) یاقوت، بلدان.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تادلی، ابومحمد»، شماره۵۶۸۶.