ابومحمد الاعور اسماعیلبنعبدالرحمانسُدّی قرشی کوفی حجازی هاشمی اصفهانی (م ۱۲۷ هـ)، مشهور به سدیکبیر از اصحاب امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم‌السّلام) و از راویان و مفسرین مشهور قرن دوم هجری قمری و از تابعین بزرگ شمرده می‌شود.
ابومحمد الاعور اسماعیلبنعبدالرحمانبن ابی‌کریمه سُدّی قرشی کوفی حجازی هاشمی اصفهانی، از راویان مشهور قرن دوم هجری و از تابعان بزرگ شمرده می‌شود. وی از زمره اصحاب امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم‌السّلام) به شمار می‌رفت
و چون در سُدّه ساکن شده، به سُدّی شهرت یافته است. سُدّه به معنی رواق و درگاه است؛ چون صاحب عنوان، در رواق مسجد کوفه، و یا درگاه مسجد می‌نشسته، و تفسیر قرآن می‌گفته، و یا در درگاه مسجد، مقنعه می‌فروخته است.
حسین بن واقد مروزی گوید: نزد او بودم، و از او قرآن و حدیث می‌شنیدم، تا هنگامی که شنیدم (شب جمعه) دو نفر اوّل را بد می‌گوید، و لعن می‌کرد، دیگر نزد او نرفتم.
رجالیان اسماعیلسدی را توثیق کرده و در صحاح از او روایت آورده‌اند، گرچه او را در تشیع افراطی می‌دانند. بسیاری از جمله ذهبی او را فردی راستگو و مورد اعتماد ذکر کرده‌اند.
شیخ ابوجعفر طوسی، سدی را در زمره صحابه امام زین‌العابدین (علیه‌السّلام) شمرده و با عنوان مفسر قرآن از او یاد کرده است. گوشه‌ای از شرح حال او هنگام بیان اسناد تفسیری منسوب به ابن‌عباس (سند چهارم) آورده شد.
سیوطی آن‌را ستوده، و نوشته است که تفسیر او، از بهترین تفاسیر است. این تفسیر اخیرا با جمع‌آوری و تحقیق دکتر محمد عطا یوسف در مصر به چاپ رسیده است. تفسیر او جزو بزرگترین منابع تفسیر نقلی به شمار می‌رود و در جامع البیانطبری و الدر المنثور سیوطی و دیگر تفاسیر نقلی معتبر، از آن فراوان گرفته شده است.
