ابولیلی حبان بن قیس جعدی، از قبیله قیس بن عیلان و از شعرای عرب بود. منابع او را پیرو آیین حنیف دانستهاند. وی در جنگ صفین شرکت کرد و سپس ساکن اصفهان گردید و به سال ۶۵ قمری در آنجا درگذشت. ابولیلی، حبّان بن قیس بن عبدالله، که چون نسبش به جدش، جعدة بن کعب از شاخه بنیعامر بن صعصعه، از قبیله قیس بن عیلان میرسد او را جعدی خواندهاند، او شاعری قریحی بود که در دوران جاهلیت و اسلام زیسته و شعر سروده است. وی را از آن جهت، نابغه خواندهاند که مدتی از سرودن شعر دست کشید و دیگر باره با نبوغ بیشتر سرودن آغازید. وی از حنفاء بود، شراب را در دوران جاهلیت ناپسند دانست و از بتپرستی دوری جست. نابغه در فتح ایران حضور داشت و در نبرد صفین همراه علی بن ابیطالب (علیهالسّلام) بود. ساکن کوفه شد و معاویه او را به همراه یکی از والیان اصفهان به آن سامان فرستاد. بیش از صد سال سن داشت و در آنجا درگذشت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۱۹. |