ابوعمره زیاد بن عریب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زیاد از طایفه
بنی‌صائد، یکی از تیره‌های قبیله‌ی
همدان بود. او مردی
متهجد و اهل
عبادت و به
شجاعت و پرهیزگاری شهره بود.
برخی ابوعمره را از
شهدای کربلا می‌دانند.
پدر ابی عمره از اصحاب
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود.
سیره نویسان و مورّخان پیشین درباره وی سخنی نگفته اند. ولی برخی از معاصران او را فرزند عریب
بن حنظلة
بن دارم
بن عبداللَّه
بن کعب الصائد ...
بن همدان دانسته اند.
سلسله سند فوق در منابع رجالى دیده نشد. ولى
ابن‌حزم اندلسی شبیه آن را درباره
ابوثمامه صائدی چنین نقل مى كند: «زیاد
بن عمرو بن عریب
بن حنظلة
بن دارم
بن عبداللَّه.»
علامه سماوی و برخى دیگر با استناد به سند مذكور در متن، داستان مبارزه
ابوعمرو نهشلی را به اشتباه درباره ابوعمره زیاد
بن عریب نقل كرده اند.
سماوی گوید: ابوعمره، محضر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را درک کرد؛ و پدرش نیز
صحابی آن حضرت بوده است.
وی دلاوری
عابد و شب زنده‌دار بود و بسیار
نماز می گزارد. او در
کربلا حضور یافت و پس از مبارزه ای سخت به فیض
شهادت نایل گشت.
در
روز عاشورا، او از امام (علیه‌السّلام) اذن میدان طلبید و پس از کسب اجازه، به سرعت به سوی سپاه
ابن‌سعد حمله‌ور شد. از مهران کاهلی -که در روز عاشورا یکی از افراد سپاه عمر
بن سعد بود- نقل شده که می‌گفت: «در کربلا حضور داشتم، مردی را دیدم که دلاورانه می‌جنگید تهور و
شجاعت او در میدان رزم آن‌گونه بود که کسی را یارای
مقاومت در برابر او نبود و به هر قسمت از سپاه
دشمن که حمله می‌برد آن قسمت از سپاه را از هم می‌گسست. او پس از مدتی کارزار خدمت امام (علیه‌السّلام) برگشت و در حالی که امام حسین (علیه‌السّلام) را خطاب قرار داده بود، گفت:
ابشر هدیت الرّشد یابن احمدا فی جنّة الفردوس تعلو صعّدا
«
بشارت باد بر تو که به راه
رشد هدایت یافته‌ای ای پسر
احمد؛ در
بهشت فردوس رتبه‌ای والا خواهی داشت.»
پرسیدم: او کیست؟
گفتند: او ابوعمره‌ی حنظلی است.»
سرانجام پس از مدتی نبرد، شخصی به نام
عامر بن نهشل راه را بر او بست و او را به شهادت رساند و سر از بدنش جدا کرد.
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا،ص۸۷-۸۸. سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «یاران امام حسین (علیه‌السّلام)»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۳۱.
