ابوعلی حسن بن حسین بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن حسین بغدادی فقیه شافعی برجسته‌ای از سده چهارم هجری بود که فقه را نزد
ابوالعباس ابن سریج و
ابواسحاق مروزی آموخت. او به عنوان قاضی و امام شافعیان در عراقین شناخته می‌شد و در
بغداد به تدریس
فقه پرداخت. از شاگردان مشهور او می‌توان به
ابوعلی طبری و
دارقطنی اشاره کرد. حسن بغدادی در سال ۳۴۵ هجری در بغداد درگذشت و آثار مهمی مانند «
المسائل فی الفروع»، «
شرح مختصرالمزنی فی الفروع» و «
التعلیق فی الفقه» از خود به جا گذاشت.
ابوعلی حسن بن حسین بن ابی هریره بغدادی (م.
۳۴۵ق)، ابن ابی هریره، وی از فقهای شافعی در سده چهارم هجری بود.
سلاطین و رعایا به او احترام می‌گذاشتند و عهده‌دار
قضاوت و امامت شافعیان در عراقین بود.
وی فقه را نزد
ابوالعباس ابن سریج و
ابواسحاق مروزی آموخت و از علما و فقهای تراز اول در بغداد به شمار می‌رفت.
ابوعلی افزون بر این امور، در
بغداد به تدریس
فقه پرداخت و شاگردان بسیاری با شرکت در کلاس او از محضرش بهره مند می‌شدند.
کسانی چون
ابوعلی طبری و
دارقطنی از شاگردان نامدار او در علم فقه بوده‌اند.
طلحه بن محمد بن جعفر و
ابوطیب طبری از
ابوعلی روایت کرده‌اند.
او دارای آثاری چون:
ابوعلی در
ماه رجب سال ۳۴۵ هجری در بغداد از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «
ابوعلی حسن بن حسین بغدادی»، ج۲، ص۱۶۶.
