ابوعبدالله حمدون بن اسماعیل بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله حمدون بن اسماعیل بغدادی ندیم کاتب (م ۲۵۴ هـ)، فردی کاتب، شاعر، ادیب و روایتگر اخبار و اشعار و از ندیمان
خلفای عباسی بود.
ابوعبدالله
حمدون بن اسماعیل بن داود
بغدادی ندیم کاتب، ساکن عبرتا،
روستایی در اطراف
بغداد و اولین کسی بود که از
خاندان آل حمدون در شمار ندیمان خلفای عباسی قرار گرفت
و از زمان خلافت
معتصم (۲۱۸-۲۲۷ هـ) تا
معتز (خلافت ۲۵-۲۵۵ هـ) بر این سمت باقی بود.
به نوشته ابن‌عساکر،
حمدون به همراه
متوکل عباسی (خلافت ۲۳۲-۲۴۷ هـ) در سال ۲۴۳ هـ سفری به
دمشق داشت
و مدتی نیز از جانب او والی «شیز»، ناحیه‌ای در
آذربایجان بود.
وی فردی کاتب، شاعر، ادیب و روایتگر اخبار و اشعار بود.
فرزندش
احمد و
محمد بن نعیم مطالبی از وی نقل کرده‌اند.
کتاب الندماء و الجلساء و پنجاه برگ شعر اثر
حمدون می‌باشد.
حمدون سرانجام در
ذی حجه سال ۲۵۴ در
سامرا و بنا بر قولی در حدود ۲۴۰ هـ درگذشت.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۹۷، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله
حمدون بن اسماعیل».
