قاضی ابوعبداللَّه حسین بنمحمّدبنمحمّدبن عمرویه عمروی اصفهانی، فقیه، محدّث، شاعر و ادیبقرن ششم هجری، از اکابر فقهای شافعیاصفهان در عصر خویش بوده و سمعانی از او به عنوان «کان اماماً فاضلاً مناظراً حَسَن السّیره سؤدداً» یاد کرده است. از ابوعیسی عبدالرّحمان بنعیسیبنزیاد، ابوبکر محمّدبناحمدبنمحمّدبن حسن بن ماجه ابهری و دیگران حدیث شنیده است. ابوسعد سمعانی در اصفهان خدمت او استماع حدیث کرده و نوشته است. وی در حدود سال ۴۶۰ق متولّد و در دوشنبه ۲ ذیقعده سال ۵۳۸ق در اصفهان وفات یافته است.