ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی (م
قرن سوم هجری)، از
خاندان نوبختی و از
شاعران کاتب در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابوعبدالله احمد بن عبدالله بن محمد بن صالح بن نوبخت نوبختی، در باب النخله
بغداد سکونت داشت و از
حسن بن عرفه حدیث شنید.
ابوعبدالله را از خاندان نوبختی که به
تشیع شهرت داشتند، به شمار آوردهاند.
او نواده
ابوسهل اول،
منجم مشهور (م ۱۸۰ هـ) و از
شاعران نویسنده بود،
بنابراین میتوان حیاتش را در
قرن سوم دانست.
ابوعبدالله اشعارش را به زبان عربی میسرود.
دیوان
شعر وی صد ورقه بوده است.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۵۷، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی».