ابوطلحه عبدالله بن عبدالعزی عبدری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوطلحه عبدالله بن عبدالعزی عبدری کلیددار خانه خدا در آستانه ظهور
اسلام بود.
عبدالله بن عبدالعزی بن عثمان بن عبدالدار، مشهور به ابوطلحه
از تیره
بنی عبدالدار از
قریش است.
جد چهارم او در قصی بن کلاب
به اجداد
پیامبر (صلی الله علیه و اله) میرسد.
از
زمان ولادت و
مرگ ابوطلحه در منابع خبری نیست.
وی همانند اجدادش منصب حجابت (پرده داری)
را که دربانی
کعبه نیز از آن جمله بود،
بر عهده داشته که پس از او به
فرزندانش رسیده است.
از مهمترین رخدادهای دوران تولیت وی، صف بندی دو
تیره بنی عبدمناف و
بنی عبدالدار بر سر مناصب سیاسی ـ مذهبی
مکه بود که به بسته شدن دو پیمان به نامهای
حلف المطیبین به طرفداری از بنی عبدمناف
و
حلف الاحلاف (مشهور به لعقة الدم) به طرفداری از بنی عبدالدار،
میان تیرههایی از قریش انجامید. سرانجام با وساطت برخی از بزرگان قریش، این ستیز به سازش ختم شد.
گویند: بنی عبدمناف برای تصاحب کلید داری خانه خدا در نامهای به ابوطلحه از وی خواستند تا کلید کعبه را به آنان بسپارد. اما او در پاسخ ایشان با سرودن شعری، به آمادگی خود برای نبرد با بنی عبدمناف اشاره و آن درخواست را رد کرد.
بر پایه نقلی، در پی آسیب دیدن کعبه بر اثر
سیل و اقدام قریش برای تعمیر اساسی آن، ایشان اشیای ارزشمند درون کعبه از جمله پرده، دو شاخ زرین
گوسفند ، اموال و زیورها را به ابوطلحه سپردند.
از
نسل وی کسانی در رخدادهای دوران
رسول خدا نقش داشتند. در نبرد
احد به
سال سوم
ق. چند تن از بازماندگان ابوطلحه، مسافع،
جلاس
و کلاب
که از پرچمداران
مشرکان بودند، کشته شدند.
طلحة بن ابی طلحه به عنوان پرچمدار قریش
نخستین کسی بود که مبارز طلبید
و به دست
امام علی علیهالسّلام
به قتل رسید.
عثمان بن ابی طلحه
نیز همراه
مادرش و شماری از
زنان ، از جمله
هند دختر عتبه، در این نبرد حضور داشتند.
از دیگر افراد خاندان ابوطلحه میتوان به
مادربزرگ مروان بن حکم اموی، صعبه دختر ابوطلحة بن عبدالعزی بن عثمان
اشاره کرد.
عثمان بن طلحة بن ابی طلحه
در
فتح مکه و نیز
جنگ حنین به سال هشتم
ق. همراه پیامبر (صلی الله علیه و اله) بود.
پیامبر
اسلام پس از آن که کلید
کعبه را از آنان گرفت، دیگر بار آن را به بنی عبدالدار که نسل اندر نسل آن را در اختیار داشتند، بازگرداند.
این کار پس از نزول
آیه «ان الله یامرکم ان تؤدوا الامانات الی اهلها»«
خداوند به شما فرمان میدهد که
امانتها را به صاحبانش بدهید!»
انجام شد.
اخبار مکه: الفاکهی (م. ۲۷۹ق.) ، به کوشش عبدالملک، بیروت، دار خضر، ۱۴۱۴ق؛ الادارة فی عصر الرسولصلی الله علیه و آله: احمد عجاج کرمی، قاهره، دار السلام، ۱۴۲۷ق؛ الاستیعاب: ابن عبدالبر (م. ۴۶۳ق.) ، به کوشش البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق؛ اسد الغابه: ابن الاثیر علی بن محمد الجزری (م. ۶۳۰ق.) ، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹ق؛ الاصابه: ابن حجر العسقلانی (م. ۸۵۲ق.) ، به کوشش علی محمد و دیگران، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق؛ امتاع الاسماع: المقریزی (م. ۸۴۵ق.) ، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق؛ انساب الاشراف: البلاذری (م. ۲۷۹ق.) ، به کوشش سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۷ق؛ تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر: الذهبی (م. ۷۴۸ق.) ، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۱۳ق؛ تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک): الطبری (م. ۳۱۰ق.) ، به کوشش محمد ابوالفضل، بیروت، دار التراث، ۱۳۸۷ق؛ التاریخ الکبیر: البخاری (م. ۲۵۶
ق.) ، المکتبة الاسلامیه، ترکیا، دیار بکر؛ تاریخ مدینة دمشق: ابن عساکر (م. ۵۷۱ق.) ، به کوشش محب الدین العمری، بیروت، دار الفکر، ۱۹۹۵م؛ التبیان: الطوسی (م. ۴۶۰
ق.) ، به کوشش العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی؛ جمهرة انساب العرب: ابن حزم (م. ۴۵۶ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۰۳ق؛ سیر اعلام النبلاء: الذهبی (م. ۷۴۸
ق.) ، به کوشش شعیب الارنؤوط، بیروت، الرساله، ۱۴۱۳
ق؛ السیرة النبویه: ابن كثير ؛ شرح مسلم: النووی (م. ۶۷۶ق.) ، بیروت، دار الکتاب، ۱۴۰۷ق؛ شرف النبی: ابوسعید واعظ خرگوشی (م. ۴۰۶ق.) ، به کوشش روشن، تهران، بابک، ۱۳۶۱ش؛ الطبقات الکبری: ابن سعد (م. ۲۳۰ق.) ، به کوشش محمد عبدالقادر، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۰ق؛ عیون الاثر: ابن سید الناس (م.
۷۳۴ ق.) ، بیروت، مؤسسة عزالدین، ۱۴۰۶
ق؛ لسان العرب: ابن منظور (م. ۷۱۱
ق.) ، به کوشش علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۸
ق؛ مجمع البیان: الطبرسی (م. ۵۴۸
ق.) ، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۶
ق؛ معجم البلدان: الحموی (م. ۶۲۶ق.) ، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م؛ المنمق: ابن حبیب (م. ۲۴۵ق.) ، به کوشش احمد فاروق، بیروت، عالم الکتاب، ۱۴۰۵ق؛ نسب قریش: عبدالله الزبیری (م. ۲۳۶ق.) ، به کوشش لیفی بروفسال، قاهره، دار المعارف.
دانشنامه حج و حرمین شریفین، برگرفته از مقاله «ابوطلحه عبدالله بن عبدالعزی عبدری»، تاریخ بازیابی ۱۴۰۰/۱/۲۶.