ابوطالب مروزی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَبوطالِبِ مَرْوَزی، عزیز الدین اسماعیل بن حسین بن محمد، نسب شناس سده های ۶ و ۷ ق/۱۲ و ۱۳ م مؤلف الفخری در انساب.
نسب او به
محمد دیباج فرزند
امام صادق علیهالسلام میرسد.
جد سوم ابوعلی احمد بن محمد که در
قم توطن داشت، به
مرو سفر کرد و در آنجا سکنی گزید.
ابوطالب به گفته خویش در ۲۲
جمادی الثانی ۵۷۲ق/ ۲۶ دسامبر ۱۱۷۶ م دیده به جهان گشود.
وی تحصیلاتش را در زادگاه خود
مرو آغاز کرد و نزد کسانی چون قاضی محمد بن سلیمان فقیهی، دانش آموخت.
وی در اوالیل جوانی به قصد
زیارت خانه خدا
مرو را ترک گفت، ولی چون در ۵۹۲ ق به
بغداد رسید، از ادامه سفر منصرف شد و مدتی در همانجا اقامت گزید.
ابوطالب از شهرهای
خوارزم ،
هرات ،
نیشابور ،
گرگان ،
ری ،
یزد ،
شیراز ،
رامهرمز ،
تُستَر و
همدان نیز دیدن کرده و از مشایخ و دانشمندان این شهرها بهره جسته است.
در میان مشایخ وی باید از فخر الدین رازی، عبدالسید بن علی مطرزَّی خوارزمی، قطب الدین عبدالمطلب بن محمد شعرانی، عبیدالله بن محمد شعرانی منجم، جمال الدین ابن ابی البرکات افطسی، شمس الدین بلغاری، محمدبن سعد دیباجی، محمد بن محمد ماهروی، اسماعیل بن محمد کاشانی، عبدالرحیم عبدالکریم سمعانی، محمد بن مسعود مسعودی، ابراهیم بن علی معینی و عبدالله بن عمر صفار نام برد.
تاریخ بازگشت ابوطالب به
مرو روشن نیست، اما به هرحال میدانیم که او در ۶۰۳ ق در خوارزم بوده
و پیش از ۶۰۶ ق در
مرو حضور داشته و در آنجا با
فخر رازی (د ۶۰۶ ق) دیدار کرده و در همان زمان بوده که کتاب الفخری را برای وی تألیف کرده است.
به گفته
یاقوت ابوطالب در منزل خود در
مرو مجالس درس برگذار میکرد و در آن طالبان علوم حضور مییافتند و از درس وی استفاده میکردند، اما تنها شاگردی که از او نام برده شده، یاقوت حموی است که ابوطالب را در ۶۱۴ق در
مرو دیده است.
ابوطالب علاوه بر نسب شناسی، در
حدیث ،
نحو ،
لغت ،
اصول و نیز
شعر و نجوم دستی داشته است، چنانکه یاقوت چند بیت شعر او را در معجم الادباء (۶/۱۴۷ ـ ۱۴۸) نقل کرده است.
از تاریخ دقیق درگذشت وی اطلاعی در دست نیست، فقط میدانیم که یاقوت (د ۶۲۶ ق) در شرح حال وی پس از ذکر نام ابوطالب عبارت «رحمه الله» را آورده که حاکی از مرگ او در زمان حیات یاقوت است.
تمیمی غزی، ابوطالب را در شمار
حنفیان آورده است.
تنها اثر بازمانده از ابوطالب، الفخری فی انساب الطالبیین است که به کوشش مهدی رجایی در
قم (۱۴۰۹ ق) به چاپ رسیده است. اثر دیگر وی حظیرة القدس است که قبل از الفخری نوشته شده و در خصوص انساب طالبیان بوده است
و کتابی نیز درباره نسب
شافعی تألیف کرده بوده است..
(۱) ابوطالب مروزی، اسماعیل بن حسین، الفخری، به کوشش مهدی رجائی، قم، ۱۴۰۹ ق.
(۲) بغدادی، هدیه.
(۳) تمیمی، تقی الدین بن عبدالقادر، الطبقات السنیه فی تراجم الحنیفیه، به کوشش عبدالفتاح محمد حلو، ریاض، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳ م.
(۴) فخر الدین رازی، محمد بن عمر، الشجرة المبارکه، به کوشش مهدی رجایی، قم، ۱۴۰۹ ق.
(۵) یاقوت، ادبا.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوطالب مروزی»، ج۵، شماره۲۲۷۶.