• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوحفص بن عبدالله خوزی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ابوحفص بن عبداللّه خوزی (۳۹۷-۴۷۲ق) ملقب به شیخ الجن و الانس از سادات حسنی فارس و از عارفان بزرگ صوفیه در قرن پنجم هجری قمری بود. وی علوم متداول روز را می‌دانست و برخی از علوم غریبه را نیز فراگرفته بود.



ابوحفص بن عبداللّه بن یقظان خوزی ملقب به شیخ الجن و الانس، در نام وی اختلاف است. در بیشتر منابع با عنوان ابوحفص پسر عبداللّه بن یقظان
[۱] تفضلی، آذر و مهین فضائلی جوان، فرهنگ بزرگان، ص۱۸۵.
و در بعضی تحت عنوان عبداللّه بن یقظان آمده است.
[۲] نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر در ایران، ج۱، ص۵۶.

ابوحفص از خاندان معروف آل ببخیر (از سادات حسنی) فارس بود و در سال ۳۹۷ق زاده شد.
[۳] تفضلی، آذر و مهین فضائلی جوان، فرهنگ بزرگان، ص۱۸۵.



ابوحفص از عارفان بزرگ صوفیه در قرن پنجم و معاصر با عارف بزرگ ابوسعید ابوالخیر بوده و با او دیدار داشته است.
علوم متداول روز را می‌دانست و بعضی از علوم غریبه را فرا گرفته، و تسخیر جن می‌نمود؛ ازاین روی ملقب به شیخ الجن و الانس گردید.
مشهور است وی در ایام اعتکاف در مدینه و عتبات عالیات دویست بنده آزاد کرده است.


از ابوحفص تالیفاتی بر جای مانده:
دیوان شعر،
کتاب کنوز القلوب،
رموز الغیوب از آن جمله است.


ابوحفص خوزی در سال ۴۷۲ق درگذشت.
[۵] تفضلی، آذر و مهین فضائلی جوان، فرهنگ بزرگان، ص۱۸۵.
(دیگر منابع:
[۶] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱، ص۳۷۵.
[۸] هدایت، رضا‌قلی خان، مجمع الفصحاء، ج۱، ص۲۵۵.
)


۱. تفضلی، آذر و مهین فضائلی جوان، فرهنگ بزرگان، ص۱۸۵.
۲. نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر در ایران، ج۱، ص۵۶.
۳. تفضلی، آذر و مهین فضائلی جوان، فرهنگ بزرگان، ص۱۸۵.
۴. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۷، ص۶۴-۶۵.    
۵. تفضلی، آذر و مهین فضائلی جوان، فرهنگ بزرگان، ص۱۸۵.
۶. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱، ص۳۷۵.
۷. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۴۰.    
۸. هدایت، رضا‌قلی خان، مجمع الفصحاء، ج۱، ص۲۵۵.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوحفص خوزی»، ج۳، ص۴۵.






جعبه ابزار