ابوحسین احمد بن محمد نیشابوری (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن محمد نیشابوری (م.
۳۵۱ق)،
قاضی،
محدث و
فقیه حنفی‌مذهب در
قرن چهارم هجری قمری بود.
وی به دربار
عل بن حسین بن جراح، وزیر برخی
خلفای عباسی راه یافت و منسب
قضاوت شهرهای
موصل و رمله را برعهده گرفت.
وی بزرگ مذهب حنفی در عصر خویش و قاضی
حرمین بود.
ابوالحسین (ابوالفضل) احمد
بن محمد
بن عبداللّه نیشابوری، اهل
نیشابور، بزرگ مذهب حنفی در عصر خویش و قاضی حرمین بود.
در بغداد به دربار علی
بن عیسی
بن جراح، وزیر
المقتدر و
القاهر عباسی راه یافت و قضاوت شهرهای موصل و رمله را بر عهده گرفت.
مدت دوری ابوالحسین از نیشابور حدود چهل سال طول کشید.
احمد سرانجام به نیشابور بازگشت و در آنجا به امر
قضاوت مشغول شد. علمای نیشابور در مسائل فقهی به او و به
ابوسهل زجاجی مراجعه می‌کردند.
ابوالحسین فقه را از
ابوالحسن کرخی و
ابوطاهر بن دبّاس آموخت و از مجلس درس
ابوخلیفه جُمحی و
حسن بن سفیان بهره برد.
حاکم نیشابوری از او روایت دارد.
منابع سال ورود ابوالحسین به نیشابور را
۳۴۵ هجری بیان کرده‌اند. او در محرم سال ۳۵۱ هجری در همان شهر از دنیا رفت و ابوالعباس میکالی بر وی نماز گزارد.
دو اثر ابوالحسین عبارت است از:
• تفسیرالقرآن
• و جزءٌ فی الحدیث،
(دیگر منابع:
).
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد نیشابوری»، ج۲، ص۱۳۰.
