ابوجعد احمد بن عامر طائی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح
طائی (۱۵۷-۲۶۰ هـ)، از اصحاب
امام رضا (علیهالسّلام) بود و از گفتار
شیخ صدوق برداشت میشود که وی از اصحاب
امام هادی و
امام حسن عسکری (علیهماالسّلام) بوده است.
ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح
طائی، از نسل
عامر بن
حسان بن شریح است که حسان در
صفین، و عامر در
کربلا به
شهادت رسیدند.
از اصحاب امام رضا (علیهالسّلام) بود
که در سال ۱۹۴ هـ آن حضرت را ملاقات کرده و از ایشان روایت کرده است.
فرزندش
عبدالله گفته است که پدرم مؤذّن امام هادی و امام حسن عسکری (علیهماالسّلام) بود.
از وی پسرش
عبدالله (م ۳۲۴ هـ) و
ابراهیم بن هاشم روایت کردهاند.
مامقانی به نقل از شیخ صدوق مینویسد که
عبدالله بن احمد
طائی در سال ۲۶۰ هـ از پدرش ابوجعد حدیث شنیده است.
از گفتار صدوق برداشت میشود که وی از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری (علیهماالسّلام) بوده و تا آن زمان، بیش از صد سال عمر داشته است.
احمد
طائی در سال ۱۵۷ هـ به دنیا آمد.
اثر احمد
طائی نوشتهای است که از امام رضا (علیهالسّلام) روایت کرده و با عناوین
نسخة الرضا (علیهالسّلام)،
صحیفة الرضا (علیهالسّلام)،
مسند الرضا (علیهالسّلام) و
الرضویات شهرت دارد.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۴۲، برگرفته از مقاله «ابوجعد احمد بن عامر
طائی»