ابوتمام غالب ناصری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوتمام غالب ناصری (متوفای ۳۷۱ق)، از فرماندهان و امرای اموی
اندلس در قرن چهارم قمری بود که بین او و
ابوالحسن جعفر مصحفی بر سر قدرت، نزاع درگرفت. او سرانجام به
سال ۳۷۱ قمری در جنگ با
محمد بن ابی‌عامر کشته شد.
ابوتمام غالب، مولای
عبدالرحمان ناصر، خلیفه اموی است. از عجم‌های پرورش یافته در عرب‌ها (دورگه) و شیخ موالیِ قرطبه است، و امیر شهر «سالم» و مرزهای سفلای اندلس بود. وی فرماندهی بزرگ و یگانه سردار اندلس بود.
ابوالحسن جعفر مصحفی که منصب وزارت داشت، هنگامی که حاجبِ
هشام مؤید بن حکم شد، با وی بد برخورد کرد ـ چون می‌خواست یگانه قدرت باشد ـ از این رو، در نتیجه رقابت میان آن دو، اوضاع و احوال مناطق مرزی اندلس آشفته و نابسامان شد.
محمد بن ابی
عامر از این فرصت برای رسیدن به قدرت، بهره‌برداری کرد. از این رو، نخست از غالب برضد مصحفی کمک گرفت، بدین ترتیب که به یاری صبح مادر خلیفه از خلیفه دستوری گرفت که مقام دو وزارت شمشیر و قلم را به غالب واگذارد تا غالب، وزیر و فرمانده کل شود. آن گاه با اسماء دختر ابن
ابی
عامر ازدواج کرد و داماد او شد و
جعفر بن علی بن حمدون، معروف به اندلسی را از آن سوی مغرب به خدمت فراخواند. ابن
ابی
عامر، وی را به وزارت خویش گرفت، و بدین وسیله با پشتیبانی بربرها، کارش سامان یافت و نیرومند شد، و بربرها را جایگزین صقالبه کرد.
پس از چندی روابط ابوتمام و ابن
ابی
عامر تیره شد، در نتیجه غالب به پادشاهان مسیحی پیوست، اما در نبرد با ابن
ابی
عامر در سال ۳۷۱ ق، غالب کشته شد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۱۲.
