ابوبکر تمیمی ابهری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوبکر تمیمی اَبْهَری (متوفای ۳۷۵ق)،
فقیه و
محدث مالکی مذهب بغداد در قرن چهارم قمری که تالیفات متعددی در
فقه و
اصول داشته و از پذیرش منصب
قضاوت خودداری کرد. در تاریخ وفات او اختلاف هست؛ برخی منابع، تاریخ مرگش را
سال ۳۹۵ ق و برخی دیگر آن را
سال ۳۷۵ ق ذکر می‌کنند.
ابوبکر تمیمی،
محمد بن عبدالله بن صالح ابهری، منسوب به ابهر (شهری نزدیک
اصفهان) است. وی فقیهی
مالکی مذهب بود میان قراءات و علو اسناد توافق ایجاد کرد. در بغداد فقه آموخت و مدت شصت سال ضمن تدریس در جامع منصور در بغداد،
فتوا نیز صادر می کرد. منصب قضا به وی پیشنهاد شد، اما از پذیرش آن خودداری کرد، پس از مرگ وی، منصب قضا که در اختیار
مالکی‌ها بود در اختیار
شافعیه و
حنفیه قرارگرفت و از این رو، مذهب
مالکیه در
عراق رو به ضعف نهاد و پیروان آن کم شدند، چرا که مردم، تابع مذهب مختار دولت بودند.
از تألیفات ابهری می توان از کتاب های ذیل نام برد:
شرح مختصر ابن عبدالحکم؛ کتابی در اصول؛ کتابی در اجماع اهل مدینه؛ کتاب العوالی در حدیث؛ و برخی نوشته های دیگر... .
در تاریخ وفات او اختلاف هست؛ برخی منابع، تاریخ مرگش را سال ۳۹۵ق و برخی دیگر آن را سال ۳۷۵ق ذکر می کنند. ابهری حدود هشتاد سالگی درگذشت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۱۹.
