ابوبکر احمد بن منصور رمادی بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوبکر احمد
بن منصور رمادی بغدادی (۱۸۲-۲۶۵ هـ)، از محدثان
ثقه و صدوق
اهل‌سنت در
قرن سوم هجری قمری بوده است. وی را از توقف‌کنندگان در مسئله
خلق قرآن دانسته‌اند.
ابوبکر احمد
بن منصور
بن سیار
بن معارک رَمادی بغدادی، در سال ۱۸۲ هـ به دنیا آمد
و منسوب به رماده
یمن و از شاگردان
احمد بن حنبل بود.
رمادی برای نوشتن و آموختن حدیث به
حجاز،
عراق،
شام و
مصر سفر کرد.
از راویانی چون احمد
بن حنبل،
ابوداود طیالسی،
زید بن حباب،
یحیی بن بکیر و
عفان بن مسلم روایت نقل کرده
و
ابن‌ماجه،
ابن‌ابی‌حاتم،
ابی‌ابی‌الدنیا و دیگران از او حدیث نقل کرده‌اند.
بعضی از رجال‌نویسان اهل‌سنت وی را محدثی ثقه
و صدوق معرفی کرده‌اند.
ذهبی احمد را با تعبیر ظرف علم توصیف کرده است
و ابوداود گفته که چون رمادی با رافضی‌ها در بعضی منابع واقفی‌ها (توقف‌کنندگان در مسئله خلق قرآن) رفت و آمد داشته، روایات او را نقل نمی‌کنم.
ابن‌حجر نیز می‌نویسد که احمد در مسئله خلق قرآن، قائل به توقف بود و از اظهار نظر پرهیز می‌کرد.
رمادی در ۸۳ سالگی و در سال ۲۶۵ هـ از دنیا رفت و
ابراهیم بن ارمه اصفهانی بر او نماز گزارد.
اثر رمادی، المسند الکبیر می‌باشد.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۳۷، برگرفته از مقاله «ابوبکر احمد
بن منصور رمادی بغدادی».
