ابوالمجد بن آدم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالمجد بن آدم متخلص به
سنایی،
شاعر و
عارف در اواسط یا اوایل نیمه دوم
قرن پنجم
هجری در غزنین
چشم به
جهان گشود.
پس از آگاهی از فنون زبان و سخنوری، به عادت شاعران زمانه به دربار رو آورد و در دستگاه
غزنویان به جرگه شاعران مداح درآمد. زندگی
سنایی در آغاز آمیخته با آلودگی‌های اهل دربار بود، تا این که به جذبه حق متحول شد و یک‌باره دست از جهان و جهانیان شست.
سنایی چند سالی از دوران جوانی را در شهرهای
بلخ و
سرخس و
هرات و
نیشابور گذراند. می‌گویند در زمانی که در بلخ بود، به
کعبه رفت. در همین
سفر معنوی بود که بسیاری از شیفتگان
حقیقت و عرفان را شناخت و مقدمات انقلابی درونی در وی پیدا شد.
به هر حال شاعر شوریده بقیه عمر را در کنج خلوت و انزوای صوفیانه گذراند و به تدوین و تنظیم اشعارش پرداخت و از جمله، مثنوی مشهورش بنام «حدیق الحقیق و شریع الطریق» را به اتمام رساند.
سنایی در سال ۵۳۵ ق درگذشت و اکنون مقبره اش در غزنین زیارتگاه عام و خاص است.
دیوان اشعار، حدیق الحقیق و شریع الطریق، رساله سیر العباد الی المعاد، طریق التحقیق، کارنامه بلخ، عشق نامه، دو مثنوی عقل نامه و تحریم القلم، مکاتیب
سنایی.
رسالة سیر العباد الی المعاد
نرم افزار عرفان۳، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
