ابوالقاسم جعفر بن محمد اسکافی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالقاسم جعفر بن محمد اسکافی بغدادی کرخی (زنده در
قرن سوم هجری)، فرزند
ابوجعفر محمد بن عبدالله اسکافی، از شاعران و کاتبان عصر خلفای عباسی بود.
ابوالقاسم جعفر بن محمد اسکافی بغدادی کرخی، وی ساکن کرخ
بغداد،
و فرزند متکلم معتزلی معروف ابوجعفر محمد بن عبدالله اسکافی (م ۲۴۰ هـ) بود.
ابوالقاسم فردی کاتب و بلیغ بود و
معتصم (خلافت ۲۱۸-۲۲۷ هـ) سِمَت یکی از دیوان‌های خود را به او واگذار کرد و جعفر بر بسیاری از کاتبان برتری یافت.
نام وی را همانند پدرش در شمار
معتزله آورده‌اند.
ابن‌اسکافی با اینکه در بازار صنعتگران به کار مشغول بود، اما در صناعت شعر مهارت داشت و با شعرا و اهل ادب رفت و آمد می‌کرد. بیشتر اوقات نزد
ابوالخطاب بن عون،
مهیار دیلمی، جهرمی و
مطرّز می‌رفت و با آنها به شوخی می‌پرداخت. در مجالس عقد ازدواج
خطبه می‌خواند و در مسجد کرخ
اذان می‌گفت. ابوالقاسم اسکافی حدود هشتاد سال عمر کرد. برخی به اشتباه آورده‌اند که ابوالقاسم،
عضدالدوله دیلمی (حکومت ۳۲۴-۳۷۲ هـ) را
مدح گفته و جوایزی دریافت داشته است.
کتاب المعیار و الموازنه فی الامامه اثر ابوالقاسم است
که در آن، به برتری و فضیلت
علی (علیه‌السّلام) بر
ابوبکر پرداخته است.
این کتاب را به اشتباه به پدرش نسبت می‌دهند.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۲۳، برگرفته از مقاله «ابوالقاسم جعفر بن محمد اسکافی».
