ابوالقاسم عبدالعزیز بن عبداللّه دارکی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالقاسم عبدالعزیز بن عبداللّه دارکی اصفهانی، از بزرگان
فقهاء و
محدّثین شافعیه در
قرن چهارم هجری بوده است.
ابوالقاسم عبدالعزیز بن عبداللّه بن محمّد بن عبدالعزیز دارکی اصفهانی، از بزرگان
فقهاء و
محدّثین شافعیه در
قرن چهارم هجری بوده است.
پدرش (عبداللّه) و نیای مادری او (حسن بن محمّد دارکی) از
محدّثین اصفهان بوده‌اند.
عبدالعزیز در نیشابور و بغداد تحصیل کرده از ابواسحاق مروزی
فقه و
حدیث آموخته است.
ابوحامد اسفراینی نزد او بهره علمی برده است.
این اسفراینی در حق او گوید:
«فقیه‌تر از او در روزگار ما ندیدیم.» سال‌ها در بغداد تدریس می‌نموده و از اکابر فقهاء شافعیه شمرده می‌شد. تا اینکه در
شوال یا
ذی‌قعده ۳۷۵ق
وفات یافته و در مقبره
شونیزیه بغداد مدفون شده است. او از نیای خود حسن دارکی روایت می‌کند و ابومنصور احمد بن حسین بن علی بن عمر حربی سکری از او روایت می‌کند.
«دارک» از قریه‌های بلوک قُهاب جی اصفهان است و اکنون در شمال شهر اصفهان واقع شده و به شهر پیوسته است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۲۵۱.
