ابوالعیناء
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن قاسم بن خلاّد هاشمی (
۱۹۱-
۲۸۲ق)، معروف به ابوالعیناء، از ادیبان و شاعران
شیعه قرن سوم هجری قمری بود. وی از کودکی
حافظ قرآن، شاعری فصیح و در زبانآوری و حاضرجوابی مشهور بود. ابوالعیناء نسبت به
علویان مهر میورزید و به
ائمه اطهار (علیهمالسّلام) ارادت داشت، چنانکه در
سامرا با
امام حسن عسکری (علیهالسّلام) دیدار کرد و حضرت به وی عنایت و توجه نمود.
ابوعبدالله
محمد بن قاسم
بن خلاّد ضریر هاشمی، معروف به ابوالعیناء، نیای وی از
یمامه و از موالی
منصور عباسی (خلافت
۱۳۶-
۱۵۸ق) بود و به سال ۱۹۱ق در
اهواز متولد شد و در
بصره رشد و کمال یافت. او در این شهر به تحصیل و فراگیری علوم
صرف و
نحو،
لغت،
فقه و دیگر مقدمات علوم پرداخت و از محضر
ابوسعید اصمعی،
ابن مثنی،
ابوعاصم نبیل،
ابوزید انصاری،
محمد بن عبیدالله عتبی و دیگران دانش آموخت
و میان او و
ابوعلی بصیر و
ابوهفان مراسالات و مباحثاتی بوده است.
گروهی از بصریان اتهامی چند از جمله
رافضی بودن بر او بستند و او را سخت آزرده و از بصره راندند. وی ناگزیر به
سامرا نزد
قاضی ابوولید احمد بن ابی دؤاد رفت. وی در این سفر از دو چشم نابینا شد و ظاهراً به همین علت او را ابوالعیناء خواندهاند، چنانکه ضریر نیز نامیده شده است. وی پس از آن دیگر به بصره بازنگشت و از آنجا راهی
بغداد شد و در آنجا به تدریس و روایت حدیث پرداخت.
او حدود پنجاه سال به این امر اشتغال داشت.
از شاگردان او
احمد بن محمد بن عیسی مکی،
ابوعبدالله حکیمی،
محمد بن یحیی صولی و دیگران را میتوان نام برد.
گفتهاند که وی از کودکی حافظ قرآن،
شاعری فصیح و در زبانآوری و حاضرجوابی مشهور بود. افراد حتی امیران سپاه با همه اقتدارشان از گزند زبان وی در امان نبودند.
ابوالعیناء نسبت به علویان مهر میورزید و به ائمه اطهار (علیهمالسّلام) ارادت داشت، چنانکه در سامرا با امام حسن عسکری (علیهالسّلام) دیدار کرد و حضرت به وی عنایت و توجه نمود.
همین عنایت حضرت نسبت به او موجب شده تا وی را از امامیه و فردی خوش عقیده و نیک سیرت به حساب آورند.
علاوه بر این،
سید مرتضی درباره ماجرای
فدک به روایت او استناد کرده است و این، صداقت وی را در
شیعه بودن میرساند.
جد بزرگ ابوالعیناء در زمان
حضرت علی (علیهالسّلام) با
لجاجت و نپذیرفتن حق، امام را آزرده خاطر نمود، تا آنجا که مورد
نفرین آن حضرت واقع شد.
آثار او اخبار ابی العیناء که ابن ابی طاهر گردآورده و دیوان شعر در حدود سی ورقه میباشد.
او
سرانجام در
جمادی الاخر سال ۲۸۲ق در بصره یا بغداد درگذشت و در بصره دفن شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۵۲، برگرفته از مقاله «
محمد هاشمی».