• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوالعلاء صاعد بن سیار بن عبدالله صاعدی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آل صاعد یا صاعدیان، یکی از خاندان‌های علمی و روحانی حنفی مذهب در اصفهان می‌باشند که از قرن پنجم تا دهم هجری، قدرت و ریاست فوق‌العاده‌ای در شهر داشته‌اند. یکی از شخصیت‌های این خاندان، ابوالعلاء صاعد بن سیار بن عبدالله بن ابراهیم است.



ابوالعلاء صاعد بن سیار بن عبدالله بن ابراهیم (۵۲۰ق/۱۱۲۶م)، حدیث را از ابواسماعیل عبدالله بن محمد انصاری و دیگران آموخت. صاعد در ۵۰۹ق/۱۱۱۵م حج گزارد و ازآنجا به بغداد رفت و کتاب ترمذی را در آن شهر درس گفت و در جامع‌القصر بغداد مجلس املای حدیث برپا کرد. محمد بن ناصر و ابوالفرج بن کلیب از او حدیث روایت کرده‌اند.
[۱] ابن ابی‌الوفاء، محی‌الدین، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۲۶۰.



۱. ابن ابی‌الوفاء، محی‌الدین، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۲۶۰.



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۲.    
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل صاعد»، شماره۴۲۹.    






جعبه ابزار