ابوالعباس احمد بن امیه کاتب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالعباس احمد بن امیه کاتب (زنده در حدود ۲۵۰ هـ)، از شاعران
آل ابی‌امیّه و از کاتبان در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابوالعباس احمد بن امیة بن ابی‌امیة بن عمرو کاتب، از شاعران آل ابی‌امیّه
و از خانواده‌ای اهل کتابت، شعر، فصاحت و ادب به شمار می‌رفت و پدرش امیّه از موالی
هشام بن عبدالملک بود و در
دولت عباسیان به ربیع،
حاجب منصور عباسی (خلافت ۱۳۶-۱۵۸ هـ) پیوست و کاتب وی شد.
او دارای شعر نیکویی بود. فرزندانش نیز همه دانشمند و عالم‌اند.
بغدادی می‌نویسد: ابوالعباس، کاتب و شاعری نیکوسرا بود و اشعاری ساده و روان می‌سروده است.
احمد کاتب، از افرادی چون
ابوالعتاهیه و
منصور نمری روایت کرده
و
احمد بن قاسم نیشابوری در حدود ۲۵۰ هـ او را ملاقات نمود و از وی
ادبیات و علوم بسیاری را فراگرفته و سخنان او را نقل کرده است.
از احمد کاتب، سی ورقه
شعر نقل شده است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۵۰، برگرفته از مقاله «ابوالعباس احمد بن امیه کاتب».
