ابوالحسین سعید بن ابراهیم تستری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسین سعید بن ابراهیم تستری (د ۳۶۱ق/۹۷۲م)، شاعر و کاتب
مسیحی دوران عباسیان بوده است.
شاید، نظر به نسبتش، از شوشتر برخاسته باشد.
ابن ندیم که روزگار او را نزدیک به عصر خویش می‌داند، ابوالحسین و پدرش را از دست پروردگان ابن فرات، وزیر مقتدر عباسی می‌خواند
او از مسیحیان دربار عباسی است، اما
کنیه ابوالحسین او و استفاده از شواهد قرآنی در آثارش، برخی را بر آن داشته است که احتمال مسلمان‌شدن او را در اواخر عمر مطرح سازند. با این حال اشاره جاحظ به رواج اسامی اسلامی، همچون علی، حسن، حسین و جز آن در میان
مسیحیان به روزگار خویش، این فرض را بی‌اساس می‌سازد،
افزون بر این، حکایت برخورد او با پیرزنی
مسلمان تأییدی است بر مسیحی بودن او.
تستری از ندیمان ابن فرات و ملازمان مجالس انس او بود.
در سال‌های ۳۰۶ و ۳۱۲ق که
مقتدر عباسی بر ابن فرات
خشم گرفت و او را از وزارت عزل، و نصر حاجب را مأمور دستگیری او کرد،
تستری نیز همراه دیگر کارگزاران ابن فرات دستگیر شد.
پس از
قتل ابن فرات در ۳۱۲ق/۹۲۴م دیگر خبری از او دردست نیست و به درستی مشخص نیست به چه روزگاری از حبس نصر خلاصی یافت و باقی‌مانده عمر را چگونه گذراند. تنها ابن شاکر کتبی است که بدون هیچ‌گونه توضیحی او را در زمره وفیات ۳۶۱ق نام می‌برد.
ابن ندیم یک بار از او در زمره کاتبان مترسل یاد می‌کند و کتاب‌های الرسائل فی الفتوح، الرسائل المجموعة فی کل فن، و المذکر و المؤنث و المقصور و الممدود را به وی نسبت می‌دهد
و یک‌بار دیگر و به نقل از کتاب اشعار الکتاب ابن حاجب نعمان، او را صاحب دیوان شعری در ۱۰۰ برگ می‌خواند.
تصحیف نسخه مورد استفاده فلوگل در این قسمت و ضبط الفهرست البرتی بجای التستری
سبب شده است که برخی از محققان به اشتباه به وجود دو شخصیت متفاوت باور داشته باشند.
از میان آثار یاد شده اکنون تنها کتاب المذکر و المؤنث در دست است. تستری این کتاب را با تکیه بر آثار پیشینیان به‌خصوص ابن فراء،
اصمعی،
ابوزید و ابوعبید نگاشته، و از آثار ابوحاتم سجستانی و مفضل بن سلمه بدون اشاره به نام ایشان بهره برده است. با عنایت به بیان احکام کلماتی که معمولاً در مکاتبات به‌کار می‌رود، در طول کتاب، همچنین با توجه به توصیفی که ابن ندیم از آثار او به دست داده، و ترتیب آن‌ها را براساس الفبایی دانسته است
، شاید بتوان بر تأثیرپذیری از شیوه کتابت دیوانی حکم کرد؛ و نیز از آن‌جا که در هیچ‌یک از مآخذ اشاره‌ای به اسامی استادان و شاگردان احتمالی تستری نشده است، می‌توان آثار او را صرفاً از نمونه نگارش‌های کاتبان دانست و نه تألیف عالمی متبحر در زبان و ادبیات.
پای‌بندی او را به
مراعات سجع در مکاتبات تا حدی دانسته‌اند که گویا بر زندگی شخصی او نیز تأثیر گذاشته، و گاه حتی موجب بروز مشکلاتی برای او شده است.
با این حال در تنها اثر موجود او، یعنی المذکر... اثری از آن سبک پرتصنع نمی‌توان یافت. از مجموع اشعار او امروز تنها ۱۰ تا ۱۳
بیت شعر در دست است،
اگرچه این ابیات را ابن شاکر کتبی به نقل از
یاقوت یاد کرده است، اما در بخش‌های موجود
معجم الادباء نامی از تستری دیده نمی‌شود.
ابیات باقی‌مانده از اشعار او سهل و روان است و هیچ‌گونه تکلف و تعقیدی در آن به چشم نمی‌خورد.
(۱) ابن شاکر کتبی، محمد، عیون التواریخ، وفیات ۳۶۱ق، نسخه عکسی‌موجود در کتابخانه مرکز.
(۲) ابن ندیم، محمد، الفهرست.
(۳) ابن ندیم، محمد، الفهرست، به کوشش فلوگل، هاله، ۱۸۷۲م.
(۴) ابن وهب، اسحاق، البرهان فی وجوه البیان، به کوشش احمد مطلوب و خدیجه حدیثی، بیروت، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
(۵) بغدادی، هدیه.
(۶) جاحظ، عمرو، المختار الرد علی النصاری، الرسائل، به کوشش عبدالسلام محمد هارون، قاهره، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م، ج ۳.
(۷) زیات، حبیب، الاسماء و الالقاب و الکنی النصرانیة فی الاسلام، الخزانة الشرقیة، ۱۹۳۶م، س ۱، شم ۱.
(۸) شیخو، لویس، شعراء النصرانیة بعد الاسلام، بیروت، ۱۹۸۲م.
(۹) شیخو، لویس، وزراء النصرانیة و کتابها فی الاسلام، به کوشش کمیل حشیمه، جونیه، ۱۹۸۷م.
(۱۰) صابی، هلال، الوزراء، به کوشش عبدالستار احمد فراج، قاهره، ۱۹۵۸م.
(۱۱) صفدی، خلیل، الوافی بالوفیات، به کوشش بیرند راتکه، بیروت، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.
(۱۲) ابن مسکویه، احمد بن محمد، العیون والحدائق، به کوشش عمر سعیدی، دمشق، ۱۹۷۲م.
(۱۳) هریدی، احمد عبدالمجید، مقدمه بر المذکر و المؤنث تستری، قاهره، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
(۱۴) GAS.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «سعید بن ابراهیم تستری»، شماره۵۹۲۳.
