ابوالحسن علی بن هارون منجمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسن
علی بن هارون بن علی بن یحیی
بن ابی منصور (متوفای ۳۵۲ق)، از افراد مشهور
خاندان بنومنجم، ادیب و متکلم قرن چهارم قمری در
بغداد و دارای تالیفات مختلفی بود که سرانجام در ۷۵ سالگی در همانجا درگذشت.
ابوالحسن،
علی بن هارون بن علی بن یحیی از
خاندان منجّم است. او که شاخه بزرگی از
بنومنجم را پدید آورد، در
سال ۲۷۷ ق به دنیا آمد.
به ابوالحسن شش پسر به نام‌های ابومحمد حسن، ابومنصور فضل، عبدالله، ابوالقاسم مُحسِّن، ابوالفتح احمد، و ابوعبدالله
هارون نسبت داده‌اند. او با
ابن ندیم آشنا بوده و با
ابوالفرج اصفهانی نیز مباحثات ادبی داشته و ابوالفرج او را فردی مطلع معرفی کرده است. وی ناقل
شعر و ادیبی خوش ذوق و متکلمی مأنوس با خلفا و وزرا بود که در بغداد زاده شد و در همانجا گذشت.
برخی از آثار و تالیفات
علی بن هارون عبارتنداز:
• شهر رمضان (که برای خلیفه الراضی بالله تألیف کرده بود)؛
• الرّد علی الخلیل ( در عروض)؛
• النوروز و المِهرجان؛
• الفرق بین ابراهیم بن المهدی و اسحاق الموصلی (در غنا)؛
• همچنین از او اشعاری نیز باقی مانده که ابن خلّکان و ابوریحان بیرونی نمونه‌هایی از آن‌ها را آورده‌اند.
ابن
منجّم علی بن هارون سرانجام در
جمادی الثانی سال ۳۵۲ ق در ۷۵ سالگی درگذشت.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «خاندان بنومنجم»، شماره۱۹۳۲. عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۶۴.
