• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوالحسن احمد بن میثم میثمی طلحی کوفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابوالحسن (ابوالحسین) احمد بن میثم طلحی کوفی (م قرن سوم هجری)، از فقهای مورد اعتماد امامیه در قرن سوم هجری قمری بود.


ابوالحسن (ابوالحسین) احمد بن میثم بن ابی‌نعیم فضل بن دکین میثمی طلحی کوفی، اهل کوفه و از فقهای مورد اعتماد امامیه در این شهر بود و لقب طلحی او از آن روست که از موالی خاندان طلحة بن عبیدالله تیمی به شمار می‌رفت.
[۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۸۸.    

زمانی که جدش فضل بن دکین (م ۲۱۹ هـ) کوچید و در محله رملیه ساکن شد، احمد همراه جدش بود و ماجرای تدریس او را گزارش می‌کند،
[۲] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۳۴۶.    
بنابراین ولادت او مدت‌ها پیش از سفر جدش بوده و در آن زمان قضایا را دیده و روایت کرده است. به ویژه اینکه فضل پس از این سفر، مجدداً به کوفه بازگشت و در کوفه مرد و اینکه میثم پدر احمد پیش از فضل بن دکین مرده بود.
[۳] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۱۴۴.    


احمد میثمی از جدش فضل، یحیی بن عبدالحمید حمانی،
[۴] طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص۳۲۱.    
ابوجناده سلولی،
[۵] حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۵۲.    
ابراهیم بن یوسف طحّان، احمد بن مبارک، اسماعیل بن عثمان، محمد بن عاصم
[۶] خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۴۱.    
و علی بن قادم (م۲۱۳ هـ) روایت کرده و ابوالعباس ابن عقده (م۳۳۳ هـ)،
[۷] حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۵۲.    
احمد بن اعرابی و طبرانی از او روایت کرده‌اند.
[۸] ابن‌حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۱، ص۱۴۸.    
[۹] ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، تبصیر المنتبه، ج۴، ص۱۳۹۸.    


تالیفات احمد عبارت‌اند از:
المعجز
[۱۰] ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۱۴.    
کتاب الملاحم، کتاب الدلائل، کتاب المتعه، کتاب النوادر، کتاب الشعراء و البیع که حمید بن زیاد (م۳۱۰ هـ) آنها را روایت کرده است.
[۱۱] طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۲۶.    
به گفته شیخ طوسی، این کتاب‌ها از اصول شیعه به شمار می‌روند.
[۱۲] طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۴۰۸.    


تاریخ درگذشت میثمی در دست نیست، ولی با توجه به اساتید و شاگردانش، وفات او در قرن سوم تخمین زده می‌شود.

برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۱۳] ابن‌ماکولا، علی بن هبة‌الله، الاکمال، ج۷، ص۱۵۹.    
[۱۴] سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۱۲، ص۵۱۸.    
[۱۵] ابن‌اثیر، علی بن محمد، اللباب، ج۳، ص۲۸۱.    
[۱۶] ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۱۴.    
[۱۷] ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۴۶.    
[۱۸] حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۶۴.    
[۱۹] تفرشی، سیدمصطفی بن حسین، نقد الرجال، ص۱۷۶.    
[۲۰] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۷۳.    
[۲۱] ابن‌ناصرالدین دمشقی، محمد بن عبدالله، توضیح المشتبه، ج۸، ص۴۳.    
[۲۲] عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۳۱۶.    
[۲۳] حلی، حسن بن یوسف، ایضاح الاشتباه، ص۱۰۵.    
[۲۴] قهپایی، عنایة‌الله، مجمع الرجال، ج۱، ص۱۷۰.
[۲۵] اسدی جزائری، عبدالنبی بن سعدالدین، حاوی الاقوال، ج۱، ص۲۰۳.    
[۲۶] ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۱۶۰.    
[۲۷] مازندرانی، محمّد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۱، ص۳۵۷.    
[۲۸] کاظمی، محمدامین، هدایة المحدثین، ص۱۵.    
[۲۹] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۹۳.    
[۳۰] استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۲، ص۲۱۶.    
[۳۱] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۸، ص۱۷۴.    


۱. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۸۸.    
۲. ↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۳۴۶.    
۳. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۱۴۴.    
۴. ↑ طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص۳۲۱.    
۵. ↑ حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۵۲.    
۶. ↑ خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۴۱.    
۷. ↑ حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۵۲.    
۸. ↑ ابن‌حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۱، ص۱۴۸.    
۹. ↑ ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، تبصیر المنتبه، ج۴، ص۱۳۹۸.    
۱۰. ↑ ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۱۴.    
۱۱. ↑ طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۲۶.    
۱۲. ↑ طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۴۰۸.    
۱۳. ↑ ابن‌ماکولا، علی بن هبة‌الله، الاکمال، ج۷، ص۱۵۹.    
۱۴. ↑ سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۱۲، ص۵۱۸.    
۱۵. ↑ ابن‌اثیر، علی بن محمد، اللباب، ج۳، ص۲۸۱.    
۱۶. ↑ ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۱۴.    
۱۷. ↑ ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۴۶.    
۱۸. ↑ حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۶۴.    
۱۹. ↑ تفرشی، سیدمصطفی بن حسین، نقد الرجال، ص۱۷۶.    
۲۰. ↑ اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۷۳.    
۲۱. ↑ ابن‌ناصرالدین دمشقی، محمد بن عبدالله، توضیح المشتبه، ج۸، ص۴۳.    
۲۲. ↑ عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۳۱۶.    
۲۳. ↑ حلی، حسن بن یوسف، ایضاح الاشتباه، ص۱۰۵.    
۲۴. ↑ قهپایی، عنایة‌الله، مجمع الرجال، ج۱، ص۱۷۰.
۲۵. ↑ اسدی جزائری، عبدالنبی بن سعدالدین، حاوی الاقوال، ج۱، ص۲۰۳.    
۲۶. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۱۶۰.    
۲۷. ↑ مازندرانی، محمّد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۱، ص۳۵۷.    
۲۸. ↑ کاظمی، محمدامین، هدایة المحدثین، ص۱۵.    
۲۹. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۹۳.    
۳۰. ↑ استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۲، ص۲۱۶.    
۳۱. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۸، ص۱۷۴.    


پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۵۶، برگرفته از مقاله «ابوالحسن احمد بن میثم میثمی».


رده‌های این صفحه : درگذشتگان قرن 3 (قمری) | فقهای شیعه قرن 3 (قمری) | نویسندگان سده سوم(قمری)
جعبه ابزار