ابواسحاق شرفالدین شامی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَبواِسْحاقِ شامی، شرفالدین، از مشایخ بزرگ
صوفیه در اواخر سدۀ ۳ و اوایل سدۀ ۴ق. او از
مریدان مَمْشاد دینوری معروف به خدمت و تحت تربیت او به سر برد تا به کمال رسید.
ابواسحاق جامع میان علوم ظاهر و باطن و در
زهد و
ریاضت ممتاز بود، به نحوی که هر ۷ روز یک بار
افطار میکرد. او را شیخی صاحب
کرامت دانستهاند که به سماع نیز علاقهمند بود.
سلسله معنوی او از طریق ممشاد دینوری، به روایات مختلف، با واسطههایی به امیرالمؤمنین
علی علیهالسلام میرسد.
گفتهاند که استادش او را به هدایت مردم
چشت ــ یکی از قراء
هرات ــ مأمور کرد و او را خواجه اهل
چشت خواند و چون او به
چشت وارد شد، نزد مردم نیز به خواجه
چشت شهرت یافت و سرسلسله فرقه
چشتیه شد.
خواجه ابواسحاق تولد خواجه ابواحمد ابدال
چشتی را بشارت داد و پیشگویی کرد که از این کودک خاندانی عظیم ظاهر خواهد شد.
سالها بعد خواجه ابواحمد ابدال به جانشینی خواجه ابواسحاق رسید.
خواجه ابواسحاق زندگی را در
فقر و ترک و ریاضت به سر برد و خواجه ابواحمد ابدال نیز بر فقر مراد خویش افتخار میکرد.
او بیشترین ایام حیات خود را در عکّا واقع در
فلسطین کنونی به سر برد و در همانجا نیز وفات یافت.
تاریخ وفات او به درستی معلوم نیست. غلام سرور آن را ۱۴
ربیعالثانی ۳۲۹ دانسته است.
(۱) آریا، غلامعلی، طریقه
چشتیّه، تهران، ۱۳۶۵ش.
(۲) امیر خورد، محمد مبارک علوی، سیر الاولیاء، ترجمه اعجاز الحق قدوسی، لاهور، ۱۹۸۰م.
(۳) جامی، عبدالرحمن بن احمد، نفحات الانس، به کوشش مهدی توحیدیپور، تهران، ۱۳۳۶ش.
(۴) غلام سرور، خزینه الاصفیاء، لکهنو، ۱۲۹۰ق؛ نامه دانشوران، قم، دارالفکر، ۱۳۷۹ق؛
(۵) نوشاهی، سیدظریف احمد، شریف التواریخ، گجرات، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.
(۶) واعظ، اصیلالدین عبداللـه، مقصد الاقبال سلطانیه، به کوشش مایل هروی، تهران، ۱۳۵۱ش.
(۷) نامه دانشوران.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابواسحاق شامی»، ج۵، شماره۱۹۴۶.