ابن‌کیال زین‌الدین برکات بن احمد ذهبی دمشقی صالحی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابن کَیّال، برکات بن احمد بن محمد ذهبی دمشقی صالحی ملقب به زین‌الدین (۸۶۳ -۹۲۹ق/۱۴۵۹-۱۵۲۳م)، واعظ، محدث و فقیه شافعی بودند.
وی در آغاز
تاجر بود و چون دیون فراوان پیدا کرد،
تجارت را ر‌ها ساخت و ملازم
شیخ برهان‌الدین تاجی شد و
صحیح بخاری را نزد او خواند.
سپس به گفتن
حدیث در
جامع اموی پرداخت. بعد از
مرگ برهان‌الدین تاجی ریاست شافعیان
دمشق به او رسید. پس از این زندگی او بجز ملازمت جامع اموی و وعظ در
مسجد اقصاب و
جامع جوزه و خطابت در صابونیه چیزی نمی‌دانیم.
تن‌ها اثر چاپی او الکواکب النیّرات فی معرفة من اختلط من الرواة و الثقات در
علم حدیث است که با تحقیق کمال یوسف الحوت در ۱۹۸۷م در بیروت به چاپ رسیده است. وی نام نویسنده را
ابوالبرکات محمد بن احمد آورده است.
از آثار خطی او الانجم الازواهر فی تحریم القراءة بلحون اهل الفسق و الکبائر الجواهر الزواهی فی ذم الملاعب و الملاهی وتعلیقات اوبر الاکتفاء کلاعی
را می‌توان ذکر کرد.
همچنین اجازه‌ای از او خطاب به
زین‌الدین عبدالرحمان بن یوسف بن عربی شافعی در برلین موجود است که تاریخ ۹۲۶ق را دارد
غزی
از دو اثر دیگر با عناوین اسنی المقاصد فی معرفة حقوق الولد علی الوالد و حیاة القلوب و نیل المطلوب یاد کرد است.
(۱) غزی، نجم‌الدین، الکواکب السائرة، به کوشش جبرائیل سلیمان جبور، بیروت، ۱۹۴۵م.
(۲) ظاهریه، خطی (تاریخ)، عش.
(۳) آلوارت خرمشاهی.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌کیال»،ج۴، ص۱۶۸۹.
