ابن‌عاشور محمدطاهر بن محمد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمدطاهر بن
محمد بن شاذلی بن عبدالقادر،
ادیب،
قاضی و
مفتی مالکی و نقیب
اشراف، یکی از شخصیت‌های
ابن‌عاشور می‌باشد؛ اِبْن‌ِ‌عاشور، عنوان افراد خاندانی
مالکی مذهب که در سده‌های ۱۱-۱۴ق/۱۷-۲۰م عالمان و قضاتی از آن برخاستند و در
تونس عهده‌دار مناصبی شدند.
محمدطاهر بن
محمد بن شاذلی بن عبدالقادر (۱۲۳۰-۲۱
ذیحجه ۱۲۸۴ق/۱۸۱۵-۱۴ آوریل ۱۸۶۸م)،
ادیب،
قاضی و
مفتی مالکی و نقیب
اشراف. وی در کودکی پدر را از دست داد، از این‌رو برادرش
محمد حمده تربیت و آموزش وی را برعهده گرفت.
او در جامع زیتونه نزد عالمانی مانند برادرش
محمد،
ابن‌ملوکه،
محمد بیرم سوم،
محمد معاویه،
ابراهیم ریاحی و دیگران دانش آموخت و در اصول و فروع چیره‌دست شد تا آن‌جا نوشته‌اند وی در علوم عقلی بیش از
فقه مهارت داشت؛ اما بعدها برای جبران این نقیصه به فراگیری فقه اهتمام کرد و در زُمره فقها در آمد.
او در آموزش و بیان مسائل فقهی از
ابوالفدا اسماعیل تمیمی پیروی می‌کرد و هر مسأله را با
استدلال بیان می‌داشت.
او پس از فراغ از تحصیل در ۱۲۵۹ق به
تدریس در جامع زیتونه پرداخت و در آن‌جا
نحو،
بلاغت و شرح المحلّی را تدریس کرد.
افراد بسیاری از او دانش آموخته‌اند که از جمله آنان وزیر
محمد بوعتور، وزیر یوسف حعیط،
احمد بن خوجه، سالم بو حاجب،
محمد نجّار و
محمد بیرم پنجم را می‌توان نام برد
آوازه او تا آن‌جا رسید که مشیر
احمد پاشای
بای وی را برای تصدی
قضا دعوت کرد و او در حالی که ۳۷ سال داشت، در ۱۲۶۷ق به عنوان قاضی‌القضاه
تونس انتخاب گردید
در دوران حکومت مشیر
محمد صادق
بای از قاضی‌القضاتی کناره گرفت و
مفتی شد و نیز سمت نفابت
اشراف را تا پایان عمر برعهده داشت.
محمدطاهر املاک بسیاری داشت و درآمد سرشار وی از املاک خود و اوقاف
خانواده و حقوق دیوانی به وی امکان می‌داد که به جمع‌آوری کتاب‌های علمی کمیاب همت گمارد و حتی از خارج تونس مانند
استانبول نیز کتاب تهیه کند و زندگی مرفهی برخلاف برادر خود
محمد حمده داشته باشد
او نیز پس از
مرگ در زاویه علی زواوی به خاک سپرده شد.
وی را تألیف بسیاری است که از میان آنها به کتاب
شفاء القلب الجریح بشرح برده المدیح می‌توان اشاره کرد که در
مصر (۱۲۹۶ق) به چاپ رسیده است. اثر دیگر او
هدیة الاریب الی اصدق حبیب که حاشیه‌ای است بر
قطر الندی از
ابن‌هشام که در همان سال در مصر چاپ شده و تا اصلاحات نظام تخصیلی در ۱۹۵۸م، کتاب درسی مدرسه زیتونه تونس بوده است
برخی از اشعار و ابیات وی از حماسه و جز آن نیز در منابع آمده است.
و همچنین مجموعه‌ای از اشعار وی به کوشش
محمد سنوسی در مجمع الدواوین التونسیه جمع‌آوری شده که نسخه‌ای از آن در مدرسه خلدونیه تونس موجود است.
از دیگر آثار وی
حاشیة علی شرح المحلّی لجمع الجوامع، در
اصول فقه، ناتمام؛
الغیث الافریقی، تعلیقه بر حاشیه
عبدالحکیم سیالکوتی بر
مطول، در بلاغت که ناتمام بوده و نسخه‌های خطی آنها در کتابخانه زیتونه تونس موجود است.
دیگر تألیفات او عبارتند از:
کنش فی الفقه؛
تعلیقات علی ما اقرأه من صحیح مسلم؛
تقاریر علی حاشیة الصبان علی الاشمونی، ناتمام؛
حاشیة علی شرح ابن سعد الحجری علی الاشمونی، که شاگرد وی
احمد کریم جمع کرده است.
نواده محمدطاهر که او نیز محمدطاهر نام دارد (۱۲۹۶-۱۳۹۳ق/ ۱۸۷۹-۱۹۷۳م) و فرزند این نواده،
محمد فاضل (۱۳۲۷-۱۳۹۰ق/ ۱۹۰۹-۱۹۷۰م)، هر دو از نویسندگان و رجال علمی - سیاسی تونس بوده‌اند.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌عاشور»، ج۴، ص۱۴۵۶.
