فخرالدین ابوبکر بن علی بن ابی‌البرکات، فقیهشافعی، یکی از شخصیت‌های خاندان ابن‌ظهیره می‌باشد؛ اِبْن‌ِ‌ظَهیره، عنوان افراد خاندانی از بنی‌مخزوم که در سده‌های ۹ و ۱۰ق/۱۵ و ۱۶م به شهرت رسیدند و در مکه عهده‌دار افتاء، قضاوتدریس بودند.
ابوبکر بن علی بن ابی‌البرکات محمد بن محمد بن حسین بن علی بن احمد بن عطیة بن ظهیره مکی، ملقب به فخرالدین (۸۳۸ -۸۸۹ق/ ۱۴۳۵-۱۴۸۴م)، فقیه شافعی می‌باشد. او در مکه زاده شد و در آن‌جا رشد کرد و به حفظ قرآنو فراگیری علوم وقت پرداخت.
او بارها به قاهره مسافرت کرد و در حجاز به مشاغلی چون ایراد خطابه در مسجدالحرامو مسئولیت‌هایی چون نظارت بر برخی موقوفات وقضاو در جده (بعد از وفات برادرش کمال‌الدین ابوالبرکات) گماشته شد.
