ابن‌ظهیره جمال‌الدین محمد بن نورالدین محمد مکی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جمال‌الدین محمد
بن نورالدین محمد
بن ابی‌بکر
بن علی
بن ظهیره، یکی از شخصیت‌های خاندان
ابن‌ظهیره می‌باشد؛ اِبْنِ
ظَهیره، عنوان افراد خاندانی از
بنی‌مخزوم که در سده‌های ۹ و ۱۰ق/۱۵ و ۱۶م به شهرت رسیدند و در
مکه عهده‌دار
افتاء،
قضا و
تدریس بودند.
جمال‌الدین محمد
بن نورالدین محمد
بن ابی‌بکر
بن علی
بن ظهیره. درباره زندگی او در منابع متقدم چیزی در دست نیست، ولی
بروکلمان بدون ذکر مأخذی متذکر شده که او در ۸۲۰ق/۱۴۱۷م در
قدس زاده شده و در ۸۴۳ق/۱۴۳۹م به
قاهره رفته و در ۸۸۸ق/۱۴۸۳م درگذشته است. همو تألیف کتاب
الفضائل الباهرة فی محاسن مصر و القاهره را به وی نسبت داده است اما کامل المهندس
با استناد به اینکه جمال‌الدین در ۹۸۶ق وفات کرده و مؤلف الفضائل الباهره از شاگردان
مقریزی (د ۸۴۵ق/۱۴۴۱م) بوده است، در انتساب آن به جمال‌الدین تردید کرده و مؤلف آن را احتمالاً ابواسحاق برهان‌الدین ابراهیم
بن علی
بن محمد
بن محمد
بن محمد
بن حسین
بن علی
بن عطیة
بن ظهیره (د ۸۹۱ق/۱۴۸۶م) یا چنانکه گذشت،
ابوطیب محب‌الدین بن ظهیره (د ۸۸۵ق/۱۴۸۰م) دانسته است. این کتاب به کوشش مصطفی سقا و کامل المهندس در قاهره ۱۹۶۹م به چاپ رسیده است.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌ظهیره»، شماره۱۴۵۱.
