ابن‌زیله ابومنصور حسین بن محمد اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابن‌زیله ابومنصور حسین
بن محمد اصفهانی، از دانشمندان
اصفهان در
قرن پنجم هجری و در فنون
حکمت و
موسیقی و
ریاضی توانا بوده است.
ابومنصور حسین
بن محمّد
بن عمر
بن زیله یا حسین
بن طاهر
بن زیله در فنون
حکمت و
موسیقی و
ریاضی توانا بوده، و از شاگردان و مصاحبان
شیخ الرّییس ابوعلی سینا در
اصفهان به شمار می‌رفته، و در سال ۴۴۰ (و یا ۴۴۳ق) در سال‌های جوانی در اصفهان
وفات نموده است. گویند او
مجوسی بوده، حال آن که نام
پدر و جدّش خلاف آن را ثابت می‌کند،
کتب زیر را از تالیفات وی ذکر می‌کنند:
۱. الاختصار من طبیعیّات
الشّفا.
۲.
تفسیر حیّ بن یقظان تالیف ابن
سینا، که قدیمی‌ترین نسخه آن در کتابخانه احمد ثالث استانبول موجود است، و نسخه‌ای از آن هم در کتاب‌های اهدایی آقای مشکاه به دانشگاه تهران، و نسخه‌ای دیگر در کتابخانه مجلس موجود است، و یک بار هم در سال ۱۹۵۵م در مجلّه المجمع اسلامی العربی بدمشق به چاپ رسیده است.
۳. الکافی فی الموسیقی، که قدیمی‌ترین نسخه آن در کتابخانه رضا رامپور
هند موجود است، و نسخه‌ای کهن از آن در کتابخانه موزه
بریتانیا نگهداری می‌شود. این کتاب در سال ۱۹۶۴ در
قاهره به چاپ رسیده است.
۴. المجموع فی الالهیّات که نسخه‌ای از آن در دارالکتب قاهره موجود است.
۵. کتاب فی النّفس.
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۷۰.
