ابن‌ابی‌الزوائد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابن‌ابی‌الزوائد سلیمان بن یحیی سعدی (زنده در نیمه دوم
قرن دوم هجری) از شاعران سرشناس در عصر دولت
امویان و
عباسیان بود.
سلیمان
بن یحیی
بن زید
بن معبد
بن ایوب
سعدی، معروف به ابن‌ابی‌الزوائد، وی را از قبیله
بنی‌سعد بن بکر بن هوازن شمرده‌اند.
او از کسانی است که دو دولت اموی و عباسی را درک کرد. سلیمان از شاعران سرشناس زمان خویش بود و در هجا و غزل، اشعار منظومی دارد، ولی سروده‌هایش اندک است.
در اواخر عصر اموی در
مدینه می‌زیست
و در حکومت
مهدی عباسی (۱۵۸-۱۶۹ هـ) به
بغداد منتقل شد، ولی آنجا را موافق طبع خود نیافت، از این‌رو شوق بازگشت به مدینه در اشعارش منعکس گردید. زمانی در
مسجد النبی امامت مردم را به عهده داشت و با
ابوعبیدة بن عبدالله بن ربیعه دوست بود، ولی سرانجام بین ایشان جدایی افتاد و سپس در
هجو او اشعاری سرود.
ابن‌ندیم می‌نویسد: مجموع سروده‌های ابن‌ابی‌الزوائد شامل پنجاه برگ شعر بوده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۸۰، برگرفته از مقاله «سلیمان
بن یحیی
سعدی».
