• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن منادی (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: ابن منادی.


احمد بن جعفر منادی (۲۵۶-۳۳۴ق) معروف به ابن منادی، فقیه، مقری، محدث، حافظ، مفسر و ادیب حنبلی‌مذهب در قرن سوم و چهارم هجری قمری بود.
رجال نویسان اهل سنّت او را عالم به قرائات، محدثی حافظ و ثقه، مفسر، دارای فصاحت کلام، آگاه به علم عربی، راستگو، امانت دار معرفی کرده‌اند.



ابوالحسین احمد بن جعفر بن محمد بن عبیداللّه منادی بغدادی مشهور به ابن منادی، اهل بغداد، ساکن محله رصافه آن شهر و متولد سال ۲۵۶ هجری بود.
رجال نویسان اهل سنّت او را عالم به قرائات، محدثی حافظ و ثقه، مفسر، دارای فصاحت کلام، آگاه به علم عربی، راستگو، امانت دار، حنبلی مذهب و فقیه معرفی کرده‌اند
از ویژگی‌های ابن منادی، استدلال‌های او و آوردن دلیل در نقل روایاتش است.


ابن منادی از جدش محمد بن عبیداللّه منادی، محمد بن اسحاق صغانی، عباس بن محمد دوری، دقیقی، ابوداوود سجستانی و عیسی بن جعفر وراق حدیث آموخت و روایت کرد. ابن عمر بن حیویه و محمد بن فارس غوری از او روایت کرده‌اند.


سال درگذشت ابن منادی را به اختلاف ۳۳۶ و ۳۳۴ ذکر کرده و گفته‌اند در مقبره خیزران بغداد به خاک سپرده شد.


برای ابن منادی بیش از ۱۲۰ یا به نقلی در حدود ۴۴۰ اثر در علوم گوناگون بیان شده که بیشتر آنها در زمینه علوم قرآنی بوده است.
آثار او عبارت‌اند از:
• اختلاف العدد،
• دعاء انواع الاستعاذات من سائر آفات والعاهات،
• ناسخ القرآن و منسوخه.
ابن منادی کتاب دیگری هم با عنوان الملاحم داردکه در سال‌های اخیر در قم منتشر شده است.

۱. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۵۹.    
۲. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۹۰.    
۳. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۸۹.    
۴. مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، دایره المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۴۱.    
۵. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۸۹.    
۶. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۳۶۱.    
۷. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۹۰.    
۸. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۶، ص۳۵۷.    
۹. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۵۹.    
۱۰. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱، ص۱۸۳.    
۱۱. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۲، ص۱۸۷.    
۱۲. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۶، ص۱۰۳.    
۱۳. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، طبقات الحفاظ، ص۳۵۳.    
۱۴. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیه الوعاة، ج۱، ص۳۰۰.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۴۲.    
۱۶. جزری، محمد بن محمد، غایه النهایة، ج۱، ص۴۴.    
۱۷. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۳، ص۲۹۵.    
۱۸. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۱۱، ص۵۵۷.    
۱۹. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآه الجنان، ج۲، ص۲۴۴.    
۲۰. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة والنهایه، ج۱، ص۳۸۹.    
۲۱. ذهبی، محمد بن احمد، تذکره الحفاظ، ج۳، ص۴۶.    
۲۲. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۲۹۰.    
۲۳. ابن ابی یعلی، محمد بن محمد، طبقات الحنابله، ج۲، ص۳.    
۲۴. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱، ص۳۱۳.
۲۵. دهخدا، علی‌اکبر، تاریخ الاسلام، ج۲۵، ص۱۳۵.
۲۶. سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۳۴.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد منادی»، ج۲، ص۱۲۵.






جعبه ابزار