احمدبن موسی اصفهانی (۳۲۳-۴۱۰ق) معروف به ابن مردویه، حافظ، محدث، مفسر، مورخ، جغرافیدان و رجالی اهل سنت در قرن چهارم و پنجم هجری بود. از وی به عنوان طراز‌المحدثین یاد کرده‌اند و تلاش فراوانی برای جمع آوری فضائل اهل البیت (علیهم‌السلام) داشته است.
ابوبکراحمدبن موسی بنمردویه اصفهانی معروف به ابن مردویه.حافظ، محدث، مفسر، مورخ، جغرافیدان و رجالی قرن چهارم و پنجم هجری بود. در سال ۳۲۳ق در اصفهان متولد شد.
اربلی با اینکه او را به دلیل تلاش فراوانش برای جمع آوری فضایل اهل بیت (علیهم‌السّلام) ستوده، از وی به دلیل گنجاندن مواردی که برای شیعیان قابل قبول نیست، خرده می‌گیرد.
[۱۰]ابن ابی الفتح اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، ج۱، ص۳۲۶.
تالیفاتی که برای او ذکر شده است عبارت‌اند از: •المستخرج علی صحیح البخاری؛ به گفته ذهبی وی در اعتبار بیشتر احادیث این کتاب زیاده گویی کرده است؛ •التشهد و طرقه و الفاظه در مجلدی کوچک؛ •الثقفیات؛ •تفسیر القرآن در هفت مجلد که با نام التفسیر الکبیر ذکر شده است.
ابن طاووس چنین به دست آورده که کتاب مزبور مشتمل بر ۱۸۲ روایت در فضایل امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) می‌باشد. او اشاره می‌کند نسخه‌ای به دست آورد که شامل سه مجلد بوده است؛
