|
| ||||||||||||||||||||||||||||
عبیدالله بن قیس بن عامر بن لؤیّ بن غالب عامری، در وصف سه زن، که همگی رقیه نام داشتند، اشعار عاشقانه می‌سرود به همین جهت ملقب به قیس الرقیات شد. او از شاعران قرشی عصر اموی بود و به زبیریان تمایل داشت و بدین جهت، همراه مصعب بن زبیر بر ضد عبدالملک بن مروان شورید. وقتی مصعب کشته شد ابن قیس به کوفه پناه برد و مدت یک سال در آن‌جا اقامت گزید. آن‌گاه رهسپار شام گردید و به عبدالله بن جعفر پناه آورد. سپس درباره وضعیت خود از عبدالملک پرسید و از او خواست تا به وی امان دهد. عبدالملک نیز وی را امان داد و تا هنگام مرگ در دمشق زیست.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۵۳. رده‌های این صفحه : تاریخ اسلام | درگذشتگان سال 85 (قمری) | شاعران عصر اموی | شعرای عرب | مدفونان در دمشق
|
||||||||||||||||||||||||||||
