ابن سحنون (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن سحنون تنوخی (
۲۰۲-
۲۵۶ق)، ملقب به ابن سحنون، از فقیهان و محدثان
مالکی مذهب قرن سوم هجری قمری در
قیروان بود.
ابوعبدالله محمد بن عبدالسلام (سحنون) بن
سعید تنوخی
قیروانی، ملقب به ابن سحنون، اهل
قیروان بود.
در سال ۲۰۲ق و به نقلی
۲۰۰ق به دنیا آمد و
علم فقه را نزد پدرش، و
علم حدیث را از
ابن ابی حسان،
موسی بن معاویه و دیگران فرا گرفت. او برای کسب علوم بیشتر راهی مشرق شد و با علمای
مدینه دیدار کرد و از محضر
ابومصعب زهری و
ابن کاسب بهره‌مند گردید.
قاضی عیاضی می‌نویسد: ابن سحنون در
فقه مالکی به درجات عالیه‌ای رسید، به طوری که در بیشتر علوم زمانه‌اش همچون فقه، حدیث و غیره استاد و اهل‌نظر بود و علمای رجال او را محدثی ثقه دانسته‌اند. او سپس می‌افزاید: وی حدود دویست تالیف داشت.
در سفر دیگری که به مشرق داشت، در سال ۲۵۶ق در ساحل از دنیا رفت. جنازه‌اش را به
قیروان برگرداندند و در باب نافع به خاک سپردند.
ذهبی مرگ تنوخی را در سال
۲۶۵ق آورده است.
آثارش عبارت‌اند از:
المسند فی الحدیث الحجة علی القدریه الحجة علی النصاری الامامه الرّد علی البکریة الورع الرّد علی الشافعی الرّد علی اهل البدع الایمان و الرّد علی اهل الشرک السیر (در بیست فصل) التاریخ (در شش فصل) آداب المتناظرین (در دو فصل) الّرد علی اهل العراق (به صورت پرسش و پاسخ در پنج کتاب) کتاب الکبیر (حاوی صد جزء که بیست جزء در سیر، بیست و پنج جزء در امثال، ده جزء در آداب قضاء، پنج جزء در فرائض، چهار جزء در اقرار، چهار جزء در تاریخ و طبقات و مابقی در فنون دیگر از علوم) الجامع که در آن حدود شصت باب از فنون علم جمع‌آوری شده است و کتابی درباره معلمان و رساله‌ای درباره سنت تحریم المسکر رسالة فی من سبّ النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، احکام القرآن
اجوبة محمد بن سحنون الرسالة السحنونیة رسالة فی فقه المالکیه
الزهد و الامانة
الاباحة تفسیر الموطا طبقات العلماء الاشربة غریب الحدیث
و شرح اربعة کتب من المدوّنه. مدوّنه کتابی از
عبدالرحمان بن قاسم درباره فروعات مذهب مالکی می‌باشد که محمد بن عبدالسلام شرحی بر چهار کتاب آن نوشته است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۷۹، برگرفته از مقاله «محمد تنوخی».
